Adalbert av Bremen
| Adalbert av Bremen | |
 | |
| Statsborgarskap | Tyskland |
| Fødd | ca. 1000 Sachsen-Anhalt |
| Død | |
| Yrke | katolsk prest, teolog, katolsk biskop |
| Språk | tysk |
| Religion | Den romersk-katolske kyrkja |
| Far | Friedrich I. von Goseck |
| Adalbert av Bremen på Commons | |
Adalbert (ca. 1000–1072) var erkebiskop av Hamburg-Bremen, eit bispedøme som omfatta Skandinavia og størstedelen av Nord-Tyskland, frå 1043. Han stod høgt i kurs hjå keisar Henrik III, som han følgde gjennom fleire krigstog. Han sende misjonærar til dei nordiske landa, Grønland og Orknøyane. Han var i si tid den mektigaste kyrkjeleiaren i Nord-Europa, og freista å gjera kyrkjeprovinsen sin til eit nord-europeisk patriarkat, mest mogleg uavhengig av paven.
Adalbert var formyndar for Henrik IV då han i 1056 vart konge i Tyskland, seks år gamal. Adalbert hadde såleis den reelle makta i Tyskland i perioden fram til Henrik IV vart myndig. Også som vaksen såg Henrik på han som sin fremste rådgjevar, og løna han godt med store gåver frå krongodset. Maktstillinga til Adalbert vart etter kvart upopulær mellom fyrstane og dei andre stormenna i riket at keisaren måtte fjerna han frå hoffet i 1066. Alt i 1069 kalla keisaren han attende, men Adalbert støtte no på sterk motstand både hjå paven og i dei nordiske rika.
Adalbert er gravlagd i domkyrkja i Bremen. Livet hans er skildra av Adam av Bremen.