Bustamitt
Bustamitt | |||
Bustamitt (rosa) med galenitt (grå) frå Broken Hill i New South Wales i Australia. Storleiken er 3,7 cm. | |||
Generelt | |||
---|---|---|---|
Kategori | Inosilikat | ||
Kjemisk formel | Ca3(Mn,Ca)3(Si3O9)2[1] | ||
Strunz-klassifisering | 09.DG.05 8/F.18.40 | ||
Dana-klassifisering | 65.2.1.2 | ||
Identifikasjon | |||
Farge | Lyserosa til brunraud rosa i sollys | ||
Krystallform | Uvanleg tavleforma eller prismatisk; vanlegvis massiv, ofte kompakt og trådaktig | ||
Krystallsystem | Triklinsk 1 pinakoidal | ||
Tvilling | Sjeldan. Enkel tvilling med (110) som komposisjonsplan | ||
Kløyv | {100} perfekt; {110} og {110} god; {010} dårleg | ||
Mohs hardleiksskala | 5,5 til 6,5 | ||
Glans | glasaktig | ||
Strekfarge | Kvit | ||
Transparens | Gjennomskinneleg til gjennomsiktig | ||
Spesifikk vekt | 3,32 til 3,43 (observert) 3,40 (utrekna) | ||
Optiske eigenskapar | |||
Optiske eigenskapar | Toaksa (-), 2V=34° til 60° | ||
Brytingsindeks | nα = 1,640 - 1,695, nβ = 1,651 - 1,708, nγ = 1,653 - 1,710 | ||
Dobbeltbryting | δ = 0,013 - 0,015 dispersjon r < v svak til sterk | ||
Pleokroisme | Svak, X og Z oransje, Y rosa | ||
Oppløyselegheit | Delvis oppløyseleg i HCl. | ||
Andre eigenskapar | Prøvar frå Franklingruva er fluorescerande raud i langbølgja ultrafiolett lys. Ikkje radioaktiv | ||
Kjelder | [2][3][4] |
Bustamitt er eit manganhaldig silikatmineral CaMn2+Si2O6.
Det er kjent i Noreg frå Årvollåsen i Oslo og Brandsnuten i Botnedal i Telemark. Det er eit pyroksenoid.
Mineralet er kalla opp etter den meksikanske botaniker & mineraloge Miguel Bustamante y Septiem (1790–1844)[5].
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Bustamitt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/bustamitt.
- ↑ M.E. Back, J.A. Mandarino, Fleischer's glossary of mineral species 2008, p32
- ↑ http://www.webmineral.com/data/Bustamite.shtml
- ↑ http://www.mindat.org/min-809.html Mindat.org
- ↑ http://rruff.geo.arizona.edu/doclib/hom/bustamite.pdf Handbook of Mineralogy
- ↑ Alexandre Brongniart, « Sur la Bustamite, Bisilicate de manganèse et de chaux du Mexique », Annales des sciences naturelles, vol. VIII, Crochard, Libraire-Éditeur, Paris, 1826, p. 411-418