Hallo
 |
|
||||||||||||||||
| Problem med å høyra desse filene? Sjå mediahjelp. | |||||||||||||||||
Hallo er ein interjeksjon som kan brukast som helsingsord eller for å påkalla merksemd. Ordet finst på ei rekkje språk, og har hovudsakleg spreidd seg som frå engelsk som eit ord ein byrjar telefonsamtalar med. Det har likevel gammalhøgtysk opphav.
Bruk[endre | endre wikiteksten]
|
«Hallo, 'allo, 'allo, what's this?»
Agatha Christie
The Body in Library, 1942 |
 |
Ein kan til dømes seia «hallo» når ein treffer ein person, til å starte ein samtale med eller for å finna ut om det er nokon ein stad. Ein kan også bruka ordet meir uformelt for å påkalla merksemd mot noko ein meiner er rart.
Ordsoge[endre | endre wikiteksten]
Engelsk hallo eller hello kjem frå gammalhøgtysk halâ/holâ, ei imperativsform av halôn/holôn, 'henta', som særleg blei brukt til å få få fatt i ferjemenn.[1] Ordet blei brukt for å påkalla merksemd eller for å uttrykka overrasking.
Hallo på telefonen[endre | endre wikiteksten]
Thomas Edison skal ha innført «hello» som telefonord. Telefonoppfinnaren Alexander Graham Bell føretrekte «ahoy», som ein brukte på skip, som helsingsord.[2] Ordet «hello» blei likevel så tett knytt til telefonen at amerikanske telefondamer blei kjende som hello-girls.[3]
Sjå og[endre | endre wikiteksten]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Fotnotar
- ↑ Hallo, Hello. Oxford English Dictionary Online. Second Edition, 1989. Oxford University Press
- ↑ Allen Koenigsberg. «The First “Hello!”: Thomas Edison, the Phonograph and the Telephone – Part 2». Antique Phonograph Magazine, Vol.VIII No.6. Arkivert frå originalen 16. november 2006. Henta 13. september 2006., Allen Koenigsberg (1999). «All Things Considered». National Public Radio. Arkivert frå originalen 7. november 2006. Henta 13. september 2006.
- ↑ «Online Etymology Dictionary».