Hans Hagerup Falbe
| Hans Hagerup Falbe | |
 | |
| Statsborgarskap | Noreg |
| Fødd | 7. februar 1772 København |
| Død |
17. oktober 1830 (58 år) |
| Yrke | komponist, politikar, advokat, jurist |
| Mor | Anna Catharina Hagerup de Gyldenpalm |
| Hans Hagerup Falbe på Commons | |
Hans Hagerup Falbe (fødd 7. februar 1772 i København, død 17. oktober 1830 i Stockholm)[1]var ein dansk-norsk statsråd, jurist, stiftamtmann og komponist. Etter juridisk embetseksamen og nokre år i arbeid i København kom han til Noreg da han vart utnemnd til justitiarius ved Akershus stiftsoverrett etter at Envold de Falsen døydde i 1808.[1]
Mellom 1809 og 1815 var han justitiarius i Overkriminalretten i Kristiania. Han deltok ved stormannsmøtet på Eidsvoll den 16. februar 1814.
Frå 1815 til 1822 var Falbe amtmann i Akershus amt og stiftsamtmann i Akershus stiftamt og frå 1822 og til sin død var han statsråd.[2]
Falbe var aktiv i det kulturelle og musikalske liv i Kristiania og i samtida sett på som ein dyktig komponist og dirigent. I 1810 vart han medstiftar av Det Musicalske Lyceum, hovudstadens første faste musikkselskap som han leia i sju år, fram til Waldemar Thrane tok over.[1]
Statsrådpostar[endre | endre wikiteksten]
Frå 16. november 1822 vart han ved statsrådavdelinga i Stockholm, først konstituert, fast utnemnd frå 19. juli året etter.[3] Han var leiar for Revisjonsdepartementet frå 21. mai 1824, ved statsrådavdelinga i Stockholm frå mai 1825, leiar for Marinedepartementet frå september 1826 og frå oktober 1827; ved statsrådsavdelinga i Stockholm. I september 1828 leiar for Revisjonsdepartementet att og frå november 1829 var han ved statsrådsavdelinga i Stockholm.[2]
Utmerkingar[endre | endre wikiteksten]
Falbe var kommandør av Sverdordenen og riddar av Dannebrogordenen.[1]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hans Hagerup Falbe i Norsk biografisk leksikon
- ↑ 2,0 2,1 Biografisk informasjon om Hans Hagerup Falbe NSD Norsk senter for forskningsdatas politikararkiv
- ↑ Statsrådslista etter Jan Debes: Det norske statsråd 1814–1949, Cammermeyer 1950.