Magneton

Magneton er ein fysisk konstant for magnetisk moment. Éit magneton, μ, er

$\mu ={{e\cdot h} \over {4\pi m}}$

der e er den elektriske elementærladninga, h er Planckkonstanten og m er massen av ein partikkel, vanlegvis anten eit elektron, svarande til eininga bohrmagneton, eller proton, svarande til kjernemagneton.

Bohrmagneton blir brukt for å angje det magnetiske momentet til eit atom, og kjernemagneton for å angje det magnetiske momentet til atomkjernar. Eit bohrmagneton er 9,27 ·10^-24 ampere ·m² og eit kjernemagneton er 5,05 ·10^-27 ampere ·m². Det magnetiske momentet til elektronet er særs nær -1 bohrmagneton, protonet sitt er ca 2,8 og nøytronet sitt ca -1,9 kjernemagneton.

Kjelder

• magneton. I Store norske leksikon. Henta frå: http://snl.no/magneton