Ramnen
For fuglen av same namn, sjå ramn.
| Ramnen | |
|---|---|
 | |
| Latinsk namn | Corvus |
| Forkorting | Crv |
| Genitivsform | Corvi |
| Symbologi | tenar for Apollon |
| Rektasensjon | 12 h |
| Deklinasjon | −20° |
| Areal | 184 kvadratgrader nr. 70 av stjernebilda |
| Stjerner sterkare enn mag. 3 |
2 |
| Sterkaste stjerne | Gienah (2,59. mag.) |
| Meteorsvermar | |
| Tilgrensande stjernebilde |
|
| Synleg mellom breiddegradane +60° og −90° | |
Ramnen (frå latin Corvus) er eit stjernebilde på den sørlege himmelhalvkula. Biletet har berre 11 stjerner som er synlege for det nakne auga (lysare enn storleiksklasse 4,02). Det var eit av dei 48 stjernebileta oppførte av Klaudios Ptolemaios, som berre talde sju stjerner og er i dag eit av dei 88 moderne stjernebileta.
Kjende objekt[endre | endre wikiteksten]
Stjerner[endre | endre wikiteksten]
Fire av stjernene, δ, γ, ε og β Crv dannar ein asterisme.[1] or "the Sail».[2][3]
Dei fire mest lyssterke stjernene i Ramnen er stort sett lite merkverdige. Alfa Corvi, òg kalla Alchiba, er ei kvitfarga stjerne med storleiksklasse 4,0, 40 lysår frå jorda. Beta Corvi er ei gul kjempestjerne med storleiksklasse 2,7, 146 lysår frå jorda. Gamma Corvi, òg kalla Gienah, er den mest lyssterke stjerna i Ramnen med storleiksklasse 2,6, 154 lysår frå jorda. Ho er ei blåkvit kjempestjerne. Delta Corvi, tradisjonelt kalla Algorab, er ei dobbeltstjerne. Det er mogeleg å sjå begge stjernene i små amatørteleskop. Primærstjerna er ei blåkvit stjerne med storleiksklasse 2,9, 88 lysår frå jorda. Sekundærstjerna er ei rosa stjerne med storleiksklasse 9.[4]
TT Corvi er ei halvregulær variabel raud kjempe med spektralklasse M3III og tilsynelatande storleik 6,48, kring 923 lysår unna.[5]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Corvus (constellation)» frå Wikipedia på engelsk, den 8. juli 2016.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Makemson, Maud Worcester (1941). The Morning Star Rises: an account of Polynesian astronomi. Yale University Press.
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil (2001), Stars and Planets Guide, Princeton University Press, ISBN 0-691-08913-2
- Tabur, V.; Bedding, T. R. (2009). «Long-term photometry and periods for 2,1 nearby pulsating M giants». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 400 (4): 1945–61. Bibcode:2009MNRAS.400.1945T. arXiv:0908.3228. doi:10.1111/j.1365-2966.2009.15588.x.
- Ian Ridpath and Wil Tirion (2007). Stars and Planets Guide, Collins, London. ISBN 978-0-00-725120-9. Princeton University Press, Princeton. ISBN 978-0-691-13556-4.
- Richard Hinckley Allen, Star Names, Their Lore and Legend, New York, Dover.
- Thomas Wm. Hamilton, Useful Star Names, Viewlex, Holbrook, New York, 1968.
- ↑ Nickel, J., (1999): Lift Up Your Eyes on High: Understanding the Stars, Christian Liberty Press, s. 53.
- ↑ Bakich, M. E., (1995): The Cambridge Guide to the Stjernebilete, Cambridge, Cambridge University Press, s. 21,22.
- ↑ Mullaney, J., (2007): The Herschel objects and how to observe them <Astronomers' Observing Guides>, Springer, s. 39.
- ↑ Ridpath & Tirion 2001, s. 128-130.
- ↑ Tabur & Bedding 2009.
