Schoepitt
| Schoepitt | |||
 | |||
| Generelt | |||
|---|---|---|---|
| Kategori | Uranmineral | ||
| Kjemisk formel | (UO2)8O2(OH)12 • 12(H2O) | ||
| Strunz-klassifisering | 04.GA.05 | ||
| Krystallsymmetri | Ortorombisk pyramidal H-M-symbol: (mm2) Romgruppe: P 21ca | ||
| Einingscelle | a = 14.33 Å, b = 16.79 Å, c = 14.73 Å; Z = 4 | ||
| Identifikasjon | |||
| Farge | Rav-, sitron- eller svovelgul | ||
| Krystallform | Vanlegvis som tavleforma, til korte prismatisk krystallar; sjeldan i mikrokrystalllinske samlingar | ||
| Krystallsystem | Ortorombisk | ||
| Kløyv | [001] perfekt, [010] utydeleg | ||
| Fastleik | Sprø | ||
| Mohs hardleiksskala | 2.5 | ||
| Glans | Diamantaktig | ||
| Strekfarge | Gul | ||
| Transparens | Gjennomsiktig til gjennomskineleg | ||
| Spesifikk vekt | 4.8 | ||
| Optiske eigenskapar | |||
| Optiske eigenskapar | Toaksa (-) | ||
| Brytingsindeks | nα = 1.690 nβ = 1.714 nγ = 1.735 | ||
| Dobbeltbryting | δ = 0.045 | ||
| Pleokroisme | X = nesten fargelaus; Y = Z = sitrongul til gylden gul | ||
| 2V-vinkel | Målt: 89° | ||
| Ultrafiolett fluorescens | Kort- og langbølgja UV = bleik grøn | ||
| Kjelder | [1][2][3] | ||
Schoepitt er eit gult sekundært uranmineral, UO3·2H2O.
Det vart først skildra from prøvar frå Shinkolobwe-gruva i Zaïre i 1923[1]. Schoepitt vart kalla opp etter Alfred Schoep (1881–1966), mineralogiprofessor ved Universitetet i Gent i Belgia.[2]
Det er påvist frå Sunnmøre og Evje.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Schoepitt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/schoepitt.