Attendekopla forsterkar II

Fig. 1 Attendekopling. $x$ kan stå for spenning eller straum.

Attendekopla forsterkar II er framhald av artikkelen Attendekopla forsterkar, og handlar om dei fire ulike måtane attendekopling kan realiserast på. Når det er utgångsspenninga $v_{o}$ som vert kopla attende kalla ein det spenningsattendekopling, og når det er utgangsstraumen $i_{o}$ som vert kopla attende kalla ein det straumattendekopling. I begge tilfella går signalet ein koplar attende til eit attendkoplingsnettverk, merka $\beta$ i fig. 1. Utgangssignalet $x_{f}$ frå $\beta$-nettverket kan vera eit spenningssignal $v_{f}$ eller eit straumsignal $i_{f}$. Dette signalet blir subtrahert frå inngangssignalet $x_{in}$, som kan vera eit spenningssignal $v_{in}$ eller eit straumsignal $i_{in}$. Denne operasjonen blir kalla miksing. Når innganssignalet er eit spenningssignal $v_{in}$ lyt òg attendekoplingssignalet vera eit spenningssignal $v_{f}$, slik at feilesignalet blir $v_{e}=v_{in}-v_{f}$. Tilsvarande, når inngangssignalet er eit straumsignal $i_{in}$ lyt attendekoplingssignalet òg vera eit straumsignal $i_{f}$, slik at feilesignalet blir $i_{e}=i_{in}-i_{f}$. Når ein miksar spenningssignal vert det kalla seriemiksing og når ein miksar straumsignal kallaer ein det parallellmiksing. Etter som det er to måtar å kopla attende utgangssignalet på og to måtar å miksa signala på inngangen har ein fire kombinasjonar og kan laga ein spenningsforsterkar, ein transkonduktansforsterkar, ein transresistansforsterkar eller ein straumforsterkar.

I det fylgande finn ein uttrykk for lukkasløyfeforsterkninga for spennings- og straumforsterkarar, og lukkasløyfetranskonduktansen og lukkasløyfetransresistansen for transkonduktans- respektivt transresistansforsterkarar. Ein kjem òg fram til uttrykk for inn- og utgangsmotstandane til dei fire forsterkartypane. Inn- og utgangsimpedansane er generelt komplekse og difor frekvensavhengige, men for at ikkje uttrykka skal verta for kompliserte finn ein her inn- og utgangsimpedansane i midtfrekvensområdet, der dei er resistive. Ein arbeider difor med inn- og utgangsmotstandar i staden for impedansar.

Spenningsforsterkar

Fig. 2 Attendekopling av utgangsspenninga og seriemiksing: spenningsforsterkar.

For å laga ein spenningsforsterkar måler ein spenninga $v_{o}$ over utgangsterminalane, som vist i fig. 2, så dette er spenningsattendekopling. I fig. 2 er attendekoplingsnettverket, eller $\beta$-nettverket, modellert som ei spenningsstyrt spenningskjelde, men i praksis er det som oftast ein spenningsdelar.

Lukkasløyfe-forsterkning

Utgangsspenninga $v_{f}$ frå $\beta$-nettverket blir så subtrahert frå inngangsspenninga $v_{in}$, så dette er seriemiksing. Etter som $v_{in}$ og $v_{f}$ er i motfase blir feilsignalet blir

$v_{e}=v_{in}-v_{f}=v_{in}-\beta v_{o}=v_{in}-\beta A_{v}v_{e}.$

(1)

Vi samlar ledd med $v_{e}$ på venstre side:

$v_{e}(1+\beta A_{v})=v_{in}$

(2)

Men $v_{e}=v_{o}/A_{v}$, så (2) blir

$\left({\frac {v_{o}}{A_{v}}}\right)(1+\beta A_{v})=v_{in}.$

(3)

Lukkasløyfeforsterkniinga blir da

$A_{vf}={\frac {v_{o}}{v_{in}}}={\frac {A_{v}}{1+\beta A_{v}}},$

(4)

der $A_{v}$ er råforsterkninga.

Inngangsmotstand

Inngangsmotstanden til spenningsforsterkaren blir

$R_{if}={\frac {v_{in}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+v_{f}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+\beta v_{o}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+\beta A_{v}v_{e}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+\beta A_{v}R_{i}i_{in}}{i_{in}}},$

(5)

der $R_{i}$ er inngangsmotstanden utan attendekopling. Frå (5) finn vi at med attendekopling blir inngangsmotstanden

$R_{if}=R_{i}(1+\beta A_{v}).$

(6)

Seriemiksing aukar difor inngangsmotstanden med faktoren $1+A_{v}\beta$. Ein stor inngangsmotstand er viktig når forsterkaren blir driven frå ei spenningskjelde med stor utgangmotstand, som til dømen nokre sensorar.

Utgangsmotstand

Fig. 3 Serieforsterkar med testspenningskjelde.

For å finna utgangsmotstanden kortsluttar vi inngangsterminalane og byttar ut lastmotstanden med ei testspenningskjelde $v_{t}$, som fører til ein straum $i_{t}$, som vist i fig. 3. Forsterkaren er no modellert som ein Thévenin-ekvivalent krins. For å forenkla analysen går vi ut frå at inngangsmotstanden til $\beta$-nettverket er uendeleg stor, sjølv om dette ikkje er tilfelle i praktiske forsterkarar. Ved hjelp av Kirchhoffs spenningslov kan vi uttrykka testspenninga som

$v_{t}=R_{o}i_{t}+A_{v}v_{e}=R_{o}i_{t}+A_{v}(v_{in}-v_{f})$

(7)

der $R_{o}$ er utgangsmotstanden utan attendekopling. Men $v_{in}=0$, så

$v_{t}=R_{o}i_{t}+A_{v}(-v_{f})=R_{o}i_{t}-A_{v}\beta v_{t}.$

(8)

Vi samlar ledd med $v_{t}$ på venstre side:

$v_{t}(1+A_{v}\beta )=R_{o}i_{t}$,

(9)

så utgangsmotstanden med attendekopling er

$R_{of}={\frac {v_{t}}{i_{t}}}={\frac {R_{o}}{1+\beta A_{v}}}.$

(10)

Når vi koplar attende utgangsspenninga reduserer vi utgangsmotstanden med faktoren $1+A_{v}\beta$. At utgangsmotstanden er låg betyr at spenninga over lasten $R_{L}$ vert lite påverka av verdien til $R_{L}$. Til større sløyfeforsterkninga $A_{v}\beta$ er til mindre blir utgangsmotstanden og til mindre blir variasjonen av spenninga over lasten.

Ein ideell spenningsforsterkar har endeleg stor inngansmotstand og null utgangmotstand. Det er ikkje mogleg å konstruera ein ideell forsterkar, men vi kan laga ei god tilnærming ved å syta for at sløyfeforsterkninga $A_{v}\beta$ er stor. Effektforsterkarar lyt vera i stand til å oppretthalda utgangsspenninga sjølv når lastimpedansen varierer med frekvensen. Impedansen til høgtalarar han ein frekvensavhengig impedans som kan variera frå nokre få $\Omega$ til over 100 $\Omega$. Moderne effektforsterkarar har ofte ei råforsterkning på rundt 80 dB. Forsterkarar som driv ei kapasitiv last, som til dømes ein lang kabel, lyt òg ha låg utgangsimpedans.

Praktisk spenningsforsterkar

Fig. 4 Praktisk spenningsforsterkar.

Fig. 5 Operasjonsforsterkar med enkelt push-pull utgangstrinn.

Fig. 4 syner ein ikkje-inverterande spenningsforsterkar, som til dømes ein operasjonsforsterkar eller ein effektforsterkar. $\beta$-nettverket er kopla i parallell med utgangsterminalane og skalerer utgangsspenninga $v_{o}$, slik at

$v_{f}=\beta v_{o}.$

(11)

Her er $\beta$-nettverket ein spenningsdelar, så

$\beta ={\frac {R_{2}}{R_{1}+R2}}.$

(12)

Vi finn spenningsforsterkninga som

$A_{v}={\frac {A_{v}}{1+\beta A_{v}}}={\frac {A_{v}}{1+{\frac {R_{2}}{R_{1}+R_{2}}}A_{v}}}$

$={\frac {(R_{1}+R_{2})A_{v}}{R_{1}+R_{2}+R_{2}A_{v}}}\approx {\frac {R_{1}+R_{2}}{R_{2}}}=1+{\frac {R_{1}}{R_{2}}}\approx {\frac {1}{\beta }}.$

(13)

Fig. 5 syner ein enkel effektforsterkar, i form av ein operasjonsforsterkar etterfylgd av eit push-pull-trinn. Push-pull-trinnet har eit enkelt biasnettverk, og etter som spenningsfallet over diodane ikkje er heilt likt med spenningsfallet over base-emitter-overgangane i $Q_{1}$ og $Q_{2}$ vil utgangstrinnet ha noko forvrengning. Men etter som det er plassert i attendekoplingssløyfa og operasjonsforsterkaren har stor råforsterkning (ca. 110 dB) vil attendekoplinga redusera forbrengninga, som diskutert i Attendekopla forsterkar I.

Transkonduktansforsterkar

Fig. 6 Transkonduktansforsterkar.

Innganssignalet til ein transkonduktansforsterkarar er ei spenning $v_{in}$ og utgangssignalet er ein straum $i_{o}$, som vist i fig. 6. Forsterkninga har difor eininga A/V = S. Ein felteffekttransistir er eit døme på ein transkonduktansforsterkar ($i_{d}=g_{m}v_{gs}$).

Lukkasløyfetranskonduktans

I denne forsterkartypen er det utgangstraumen $i_{o}$ som går ril $\beta$-nettverket, modellert som ei straumstyrt spenningskjelde, som genererer attendekoplingsspenninga $v_{f}$, som så blir subtrahert frå inngansspenninga $v_{in}$. Dette er seriemiksing, som i ein spenningsforsterkar. Feilsignalet blir

$v_{e}=v_{in}-v_{f}=v_{in}-\beta i_{o}=v_{in}-\beta G_{m}v_{e},$

(14)

der $G_{m}$ er opensløyfetranskonduktansen. Vi samlar ledd med $v_{e}$ på venstre side:

$v_{e}(1+\beta G_{m})=v_{in}.$

(15)

Men $v_{e}=i_{o}/G_{m}$, så

$\left({\frac {i_{o}}{G_{m}}}\right)(1+\beta G_{m})=v_{in}.$

(16)

Lukkasløyfetranskonduktansen til forsterkarern blir da

$G_{mf}={\frac {i_{o}}{v_{in}}}={\frac {G_{m}}{1+\beta G_{m}}},$

(17)

der $G_{m}$ er opensløyfetranskonduktansen.

Inngangsmotstand

Inngangsmotstanden til lukkasløyfeforsterkaren kan uttrykkast

$R_{if}={\frac {v_{in}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+v_{f}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+\beta i_{o}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{in}+\beta G_{m}R_{i}i_{in}}{i_{in}}},$

(18)

der $R_{i}$ er inngangsmotstanden til opensløyfeforsterkaren. Lukkasløyfeinngangsmotstanden blir da

$R_{if}=R_{i}(1+\beta G_{m}).$

(19)

Akkurat som for spenningsforsterkaren aukar attendkoplinga inngangsmotstanden, i dette tilfellet med faktoren $1+G_{m}\beta$. Seriemiksing fører generelt til auka inngangsmotstand.

Utgangsmotstand

Fig. 7 Transkonduktansforsterkar med testspenningskjelde.

Av di vi i samband med transkonduktansforsterkaren er interessert i utgangsstraumen er opensløyfeforsterkaren modellert som ein Norton-ekvivalent krins, som vist i fig. 7. Som for spenningsforsterkaren kortsluttar vi inngangsterminalane og byttar ut lastmotstanden med ei testspenningskjelde $v_{t}$, som fører til ein teststraum $i_{t}$, som vi uttrykkjer som

$i_{t}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}-G_{m}v_{e}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}-G_{m}(v_{in}-v_{f}),$

(20)

der $R_{o}$ er opensløyfeutgangsmotstanden. Men $v_{in}=0$, så

$i_{t}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}+G_{m}v_{f}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}+G_{m}\beta i_{o}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}-G_{m}\beta i_{t}.$

(21)

Vi samlar ledd med $i_{t}$ på venstre side:

$i_{t}(1+G_{m}\beta )={\frac {v_{t}}{R_{o}}},$

(22)

og finn lukkasløyfeutgangsmotstanden som

$R_{of}=v_{t}/i_{t}=R_{o}(1+\beta G_{m}).$

(23)

Attendekoplinga har auka utgangsmotstanden med faktoren $1+\beta G_{m}$. Generelt aukar utgangsmotstanden når vi koplar attende utgangsstraumen. Ein ideell transkonduktansforsterkar har både uendeleg stor inngangsmotstand og utgangsmotstand. Sjølv om det ikkje er mogleg å konstruera ein ideell transkonduktansforsterkar kan vi laga ei god tiønærming ved å syta for at sløyfeforsterkninga $\beta G_{m}$ er stor.

Transkonduktansforsterkarar er nyttige når ein treng å driva ein bestemt straum gjennom lasta og inngangssignalet er eit spenningssignal. Dei vert mellom anna nytta for å omforma eit spenningssignal til eit straumsignal, som mellom anna blir nytta for 4 - 20 mA straumsløyfer og for MIDI-protokollen. Dei blir òg nytta internt i operasjonsforsterkarar og effektforsterkarar.

Praktisk transkonduktansforsterkar

Fig. 8 Praktisk transkonduktansforsterkar.

Fig. 8 syner korleis ein praktisk transkonduktansforsterkar. Etter som inngangssignalet $v_{in}$ er eit spenninssignal lyt utgangsstraumen konverterast til ei spenning $v_{f}$ som kan subtraherast frå $v_{in}$:

$v_{f}=\beta i_{o}.$

(24)

$\beta$-nettverket er difor ein transresistans:

$\beta =R_{f}.$

(25)

Etter som laststraumen går gjennom $R_{f}$ lyt $R_{f}$ ha ein liten verdi for at ikkje effekttapet skal verta for stort. $R_{f}$ blir av og til kalla ein straumsensormotstand. Når laststraumen er stor er det meir praktisk å måla laststraumen med til dømes ein Hall-sensor som genererer ei spenning som er proporsjonal med den magneiske flukstettleiken rundt leiaren.

Transresistansforsterkar

Fig. 9 Transresistansforsterkarmpdell-

Inngangssignalet til ein transresistansforsterkar er eit straumsignal $i_{in}$ og utgangssignalet er eit spenningssignal $v_{o}$, som vist i fig. 9. Transresistansen har eining V/A $=\Omega$. Ein transresistansforsterkar er difor det motsetta av ein transkonduktansforsterkar. I likeheit med ein spenningsforsterkar måler ein her spenninga $v_{o}$ over utgangsterminalane, som vist i fig. 9, så dette er spenningsattendekopling.

Lukkasløyfetransresistans

Utgangsspenninga $v_{o}$ blir skalert og omforma til eit straumsignal $i_{f}$ i $\beta$-nettverket, som er modellert som ei spenningsstyrt straumkjelde. Dette signalet blir så miksa med inngangsignalet $i_{in}$ på inngangen. Vi ser i fig. 9 at $i_{f}$ og $i_{in}$ er parallellkopla, så dette er parallellmiksing. Feilsignalet blir

$i_{e}=i_{in}-i_{f}=i_{in}-\beta v_{o}=i_{in}-\beta R_{m}i_{e},$

(26)

der $R_{m}$ er opensløyfetransresistansen. Vi samlar ledd med $i_{e}$ på venstre side:

$i_{e}(1+\beta R_{m})=i_{in}.$

(27)

Men $i_{e}=v_{o}/R_{m}$, så (27) kan skrivast

$\left({\frac {v_{o}}{R_{m}}}\right)(1+\beta R_{m})=i_{in}.$

(28)

Lukkasløyftetransresistansen blir då

$R_{mf}={\frac {v_{o}}{i_{in}}}={\frac {R_{m}}{1+\beta R_{m}}},$

(29)

der $R_{mf}$ og $R_{m}$ er lukka- respektivt opensløyfetransresistansane.

Inngangsmotstand

Inngangsiresistansen til lukkasløyfeforsterkaren kan uttrykkast

$R_{if}={\frac {v_{in}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{e}}{i_{e}+i_{f}}}={\frac {R_{i}i_{e}}{i_{e}+\beta v_{o}}}={\frac {R_{i}i_{e}}{i_{e}+\beta R_{m}i_{e}}},$

(30)

der $R_{i}$ er opensløyfeinngansmotstanden. Lukkasløyfeinngangsmotstanden blir

$R_{if}={\frac {R_{i}}{1+\beta R_{m}}}.$

(31)

Inngangsmotstanden er redusert med faktoren $1+\beta R_{m}$. Dette er ein generell eigenskap ved parallellmiksing.

Utgangsmotstand

Fig. 10 Transresistansforsterkarmodell med testspenningskjelde.

For å finna utgangsmotstanden opnar vi inngangsterminalane og byttar ut lastmotstanden med ei testspenningskjelde $i_{t}$, som vist i fig. 10. Testspenninga kan uttrykkast

$v_{t}=R_{o}i_{t}+R_{m}i_{e}=R_{o}i_{t}+R_{m}(i_{in}-i_{f}),$

(32)

der $R_{o}$ er opensløyfeutgangsmotstanden. Men $i_{in}=0$ , så

$v_{t}=R_{o}i_{t}+R_{m}(-i_{f})=R_{o}i_{t}-\beta R_{m}v_{t}.$

(33)

Vi samlar ledd med $v_{t}$ på venstre side:

$v_{t}(1+R_{m}\beta )=R_{o}i_{t},$

(34)

så lukkasløyfeutgangsmotstanden blir

$R_{of}=v_{t}/i_{t}={\frac {R_{o}}{1+\beta R_{m}}}.$

(35)

Attendekoplinga har redusert inngangsmotstanden med faktoren $1+\beta R_{m}$. Attendekopling av utgangsspenninga fører generelt til at utgangsmotstanden blir redusert. I ein ideell transresistanseforsterkar er både inn- og utgangsmotstandane null. Sjøl om vi ikkje kan laga ein ideell transresistansforsterkar kan vi laga ei god tilnærming når sløyfeforsterkninga $\beta R_{m}$ er stor.

Praktisk transresistansforsterkar

Fig. 11 Praktisk transresistaneforsterkar.

I transresistansforsterkaren i fig. 11 er inngangssignalet ein straum $i_{in}$, så kjelda er representert i form av ein Norton-ekvivalen krins. Det er parallellmiksing av $i_{in}$ og attendekoplingssignalet $i_{f}$. Etter som utgangssignalet er ei spenning lyt $\beta$-nettverket konvertera frå spenning til straum. $\beta$-nettverket er difor ein transkonduktans

$\beta =G_{f}=1/R_{f},$

(36)

som vist i fig. 11. Ein transresistansforsterkar er ein straum-til-spenning-omformar. Mange DA-omformarar har straumutgang, og ein transresistansforsterkar vert då nytta for å omforma straumsignalet til ei spenning. Nokre sensorar har òg straumutgang. Om vi plasserer ein transresistand (ein motstand) før inngangen på rinsen i fig. 11 får vi ein inverterande spenningsforsterkar.

Straumforsterkar

Fig. 12 Straumforsterkarmodell.

Som namnet syner forsterkar ein straumforsterkar straumen. Både inn- og utgangssignala er difor straumsignal. (Ein bipolar transistor er ein straumforsterkar, med basestraumen $i_{b}$ som inngangssignal og collector- eller emitterstraumen som utgangssignal.) I straumforsterkaren er det utgangsstraumen $i_{o}$ som går til $\beta$-nettverket, modellert som ei straumstyrt straumkjelde i fig. 12.

Lukkasløyfeforsterkning

Utgangsstraumen $i_{f}$ frå $\beta$-nettverket blir subtrahert frå inngangsstraumen $i_{in}$, så det er parallellmiksing. Dette resulterer i feilsignalet

$i_{e}=i_{in}-i_{f}=i_{in}-\beta i_{o}=i_{in}-\beta A_{i}i_{e},$

(37)

der $A_{i}$ er opensløyfeforsterkninga. Vi samlar ledd med $i_{e}$ på venstre side:

$i_{e}(1+\beta A_{i})=i_{in}.$

(38)

Men $i_{e}=i_{o}/A_{i}$, så (38) kan skrivast

$\left({\frac {i_{o}}{A_{i}}}\right)(1+\beta A_{i})=i_{in}.$

(39)

Lukkas-sløyfe-forsterkninga blir da

$A_{if}={\frac {i_{o}}{i_{in}}}={\frac {A_{i}}{1+\beta A_{i}}},$

(40)

der $A_{i}$ er opensløyfeforsterkninga.

Inngangsmotstand

Inngangsmotstanden til lukkasløyfeforsterkaren blir

$R_{if}={\frac {v_{in}}{i_{in}}}={\frac {R_{i}i_{e}}{i_{e}+i_{f}}}={\frac {R_{i}i_{e}}{i_{e}+\beta i_{o}}}={\frac {R_{i}i_{e}}{i_{e}+\beta A_{i}i_{e}}},$

(41)

der $R_{i}$ er inngangsmotstanden utan attendekopling. Lukkasløyfeinngangsmotstanden blir da

$R_{if}={\frac {R_{i}}{1+\beta A_{i}}}.$

(42)

Så attendekoplinga har redusert inngangsmotstanden med faktoren $1+A_{i}\beta .$

Utgangsmotstand

Fig. 13 Straumforsterkarmodell med testspenningskjelde.

For å finna utgangsmotstanden opnar vi inngangsterminalane og byttar vi ut lasten med ei testspenning $v_{t}$, som resulterer i ein teststraum $i_{t}$:

$i_{t}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}-A_{i}i_{e}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}-A_{i}(i_{in}-i_{f}),$

(43)

der $R_{o}$ er utgangsmotstanden utan attendekopling. Etter som $i_{in}=0$ kan vi skriva

$i_{t}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}+A_{i}i_{f}={\frac {v_{t}}{R_{o}}}-A_{i}\beta i_{t}.$

(44)

Vi samlar ledd med $i_{t}$ på venstre side:

$i_{t}(1+A_{i}\beta )={\frac {v_{t}}{R_{o}}}.$

(45)

Utgangsmotstanden med attendekopling blir da

$R_{of}={\frac {v_{t}}{i_{t}}}=R_{o}(1+\beta A_{i}).$

(46)

Så attendekoplinga har auka utgangsmotstanden med faktoren $1+\beta A_{i}$. Ein ideell straumforstarmar har inngangsmotstand lik null og uendeleg stor utgangsmotstand. Sjølv om det ikkje er mogleg å laga ein ideell straumforsterkar kan ein lage ei god tilnærming når sløyfeforsterkninga $\beta A_{i}$ er stor.

Praktisk straumforsterkar

Fig. 14 Praktisk straumforsterkar.

I straumforsterkaren vist i fig. 14 er både inn- og utgangssignalet straumsignal, så oppgåva til $\beta$-nettverket er å skalera ned $i_{o}$ til $i_{f}$:

$i_{f}=\beta i_{o}.$

(47)

$\beta$-nettverket er difor ein straumdelar:

$\beta ={\frac {R_{1}}{R_{1}+R_{2}}}.$

(48)

Laststraumen går gjennom $R_{1}$, så denne motstanden bør ha ein liten verdi.

Oppsummering

Tabell 1: Dei fire attendekoplingstypane.

	Spenningsforsterkar	Transkonduktansforsterkar	Transresistansforsterkar	Straumforsterkar
Inngangsmiksing	Serie (spenning)	Serie (spenning)	Parallell (straum)	Parallell (straum)
Utgangssampling	Parallell (spenning)	Serie (straum)	Parallell (spenning)	Serie (straum)
Lukk-sløyfe-forsterkning	$A_{vf}={\frac {A_{v}}{1+\beta A_{v}}}$	$G_{mf}={\frac {G_{m}}{1+\beta G_{m}}}$	$R_{mf}={\frac {R_{m}}{1+\beta R_{m}}}$	$A_{if}={\frac {A_{i}}{1+\beta A_{i}}}$
Inngangsmotstand $R_{if}$	$R_{i}(1+\beta A_{v})$	$R_{i}(1+\beta G_{m})$	${\frac {R_{i}}{1+\beta R_{m}}}$	${\frac {R_{i}}{1+\beta A_{i}}}$
Utgangsmotstand $R_{of}$	${\frac {R_{o}}{1+\beta A_{v}}}$	$R_{o}(1+\beta G_{m})$	${\frac {R_{o}}{1+\beta R_{m}}}$	$R_{o}(1+\beta A_{i})$

Tabell 1 samanfattar dei viktigaste eigenskapane ved dei fire attendekoplingsmetodane. Seriemiksing ($v_{e}=v_{in}-v_{f}$) aukar inngangsmotstanden, medan parallellmiksing ($i_{e}=i_{in}-i_{f}$) reduserer han. Attendekopling av utgangsspenninga reduserer utgangsmotstanden, medan attendekopling av utgangsstraumen aukar han.

Attendekoplingsignalet $x_{f}$ ($v_{f}$ eller $v_{f}$) er avleidd av utgangssignalet $x_{o}$ ($v_{o}$ eller $i_{o}$):

$x_{f}=\beta x_{o}.$

(49)

Attendekoplingsgraden $0<\beta \leqslant 1$. Når $x_{o}$ og $x_{f}$ har same einingar er $\beta$ dimensjonslaus, når dei har ulike einingar er $\beta$ ein transresistans eller ein transkonduktans.

For å skilja mellom spennings- og straumattendekopling er fylgjande regel nyttig: om attendekoplingssignalet forsvinn når ein kortsluttar utgangen er det spenningsattendekopling, og om attendekoplingssignalet forsvinn med open utgang (når ein fjernar lastmotstanden) er det straumattendekopling. Ein bør ikkje fysisk kortslutta ein forsterkar, etter som han da kan verta øydelagt. Men når koplingsskjemaet er tilgjengeleg er denne regelen nyttig.

Sjå òg

• Attendekopla forsterkar (som handlar om det grunnleggande prinsippet for attendekopling)
• Attendekopla forsterkar III (som handlar om stabilitet og Miller-kompensering)