Berboritt
| Berboritt | |||
| Generelt | |||
|---|---|---|---|
| Kategori | Boratmineral | ||
| Kjemisk formel | Be2(BO3)(OH,F)•H2O | ||
| Strunz-klassifisering | 06.AB.10 | ||
| Dana-klassifisering | 26.1.1.1 | ||
| Krystallsymmetri | Heksagonal punktgruppe: 3, 3m, eller 6 | ||
| Einingscelle | a = 4.43 Å, c = 5.34 Å; V 90.76 ų; Z = 2 | ||
| Identifikasjon | |||
| Farge | fargelaus | ||
| Krystallsystem | Heksagonal | ||
| Tvilling | Kompleks | ||
| Kløyv | {0001} perfekt | ||
| Brot | Ujamn - flate flater (ikkje kløyv) brotne i ujamne mønster | ||
| Mohs hardleiksskala | 3 | ||
| Glans | glasaktig | ||
| Strekfarge | kvit | ||
| Transparens | Gjennomsiktig | ||
| Tettleik | 2.2 | ||
| Optiske eigenskapar | |||
| Optiske eigenskapar | Einaksa (-) | ||
| Brytingsindeks | nω = 1.580 nε = 1.485 | ||
| Dobbeltbryting | δ = 0.095 | ||
| Ultrafiolett fluorescens | ingen | ||
| Kjelder | [1][2][3] | ||
Berboritt er eit berylliumborat-mineral, Be2(BO3)(OH,F)•H2O. Det er kjent i vene mikrokrystall frå ein nefelinsyenittpegmatitt ved Langesundsfjorden. Det finst tre polytype former av berboritt.
Han vart først skildra i 1967 etter det vart funnen i Lupikkogruva i Ladogaområdet i Karelen i Russland. Det er òg funne ved Tvedalen i Larvik i Vestfold og Siktesøya i Langesundsfjorden ved Porsgrunn i Telemark.[1][3]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Berboritt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 13. februar 2014 frå http://snl.no/berboritt.
- ↑ 1,0 1,1 Mindat.org http://www.mindat.org/min-629.html
- ↑ Webmineral.com http://www.webmineral.com/data/Berborite.shtml
- ↑ 3,0 3,1 Handbook of Mineralogy