Berit Hedemann

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Berit Hedemann

Statsborgarskap Noreg
Fødd 30. august 1949 (74 år)
Trysil kommune
Yrke journalist
Far Knut Hedemann
Born Ingvild H. Rishøi

Berit Hedemann (fødd 30. august 1949) er ein norsk journalist, radiodokumentarist, foredragshaldar, forfattar og dramatikar.

Liv og virke[endre | endre wikiteksten]

Hedemann er cand. philol. frå Universitetet i Oslo i 1978 med psykologi, historie og norsk. Hedemann arbeidde i NRK frå 1973 til 2015, hovudsakleg i Ungdommens radioavis (radio), På Sparket (TV), Nærsynet (TV), Barnetimen for de minste (radio), Stått opp (radio), Radioteateret, og Radiodokumentaren.

Ho var med på å starta opp radiodokumentar som sjanger i NRK i 1989, arbeidde i Radiodokumentarredaksjonen fram til 1999 og har vunne fleire internasjonale prisar for dokumentarar og radioteater.[1]

Hedemann var leiar for Barneredaksjonen i Radio frå 2000 til 2002 og var redaksjonell leiar for Radiodokumentaren på NRK P2 frå 2002 til 2010. Redaksjonen vann 15 nasjonale og internasjonale førstepriser i denne perioden.[2] Ho var med på å starta opp Prix Radio i 2003 og var juryleiar dei to første åra.[3] Ho var juryleiar for Ake Blomstrom Memorial Prize frå 2007 til 2010, ein pris for unge radiotalentar frå heile verda.

I 2014 gav ho ut All min forakt. En kjærlighets historie. Dagsavisen kalla romanen «Århundrets kjærlighetssaga i Norge 2014».[4] I 2018 gav ho ut romanen Bjørnejegerskens bekjennelser.[5] Bjørn Gabrielsen i Dagens Næringsliv gav romanen rosande omtale som «en humoristisk fortelling om bedrag».[6] Hedemann skreiv romanen om for teater og Bjørnejegerskens bekjennelser vart oppført som teatermonolog på Teater Innlandet hausten 2020, med Kjersti Elvik i rolla som Birgit Bergemoen. Hamar Arbeidarblad gav førestillinga terningkast 6, og skreiv at «Elvik løfter den allerede nydelige teksten til et nytt nivå».[7] GD skreiv: «En magisk helaften du ikke må gå glipp av. De rå og til tider fandenivoldske skildringene av hendelser i årene som har gått, vekker sympati og selvinnsikt, men også latter i salen.»[8] Våren 2021 vart stykket sett opp på Den Nationale Scene i Bergen, og Bergens Tidende skrev at «Teksten av Berit Hedemann er overraskende og morsom, grov og fandenivoldsk.»[9] Bergensavisen skreiv at «Bjørnejegerskens bekjennelser går i nærkamp med eksistensielle tema. Her er burlesk humor og tragedier i skjønn forening».[10][11]

Etter å ha slutta i NRK i 2015 har Hedemann skrive romanar og dramatikk, og ho underviser i dramaturgi, historieforteljing, bildeskapande språk og lydforteljingar på podcast for journalistar og forfattarar.[12][13]

Prisar og utmerkingar[endre | endre wikiteksten]

  • En drøm om virkeligheten - Special Commendation Prix Italia 1991
  • Hva nå, lille kvinne? - Prix Futura 1997[14]
  • D.S. F. - Den Store Forandringen - Prix Europa Yleisradio 1998[15]
  • Come Back, Liza (radioteater) - Special Commendation Prix Italia 1998
  • Bokken Lasson, sensibel suksess (RadiOpera) - Prix Italia 2000

Bibliografi[endre | endre wikiteksten]

  • Melindas Mystiske Mysterium, Gyldendal 1990 (barnebok)
  • Radiodokumentaren, en suksesshistorie. Et hensiktsmessig begrepeapparat og effektive arbeidsmåter for å skape god radio. NRK 2004.
  • Hør og Se, En håndbok i bildeskapende radio, IJ-forlaget 2006 (lærebok i radio)
  • All min forakt. En kjærlighets historie, Gyldendal 2014 (roman)[16]
  • Bjørnejegerskens bekjennelser, Gyldendal 2018 (roman)
  • Bjørnejegerskens bekjennelser, teatermonolog i Manusbanken, Teater Innlandet 2020 og Den Nationale Scene 2021.

Kjelder[endre | endre wikiteksten]

  1. ↑ Myklebust, Lars-Helge (2009). «Eksperimentering og kamp for anerkjenning». Radioens Rolls-Royce; Radiodokumentarens historie i Norge. NRK Radiodokumentarredaksjonen. ISBN 978-82-303-1375-6. 
  2. ↑ Myklebust, Lars-Helge (2009). «Prix-liste». Radioens Rolls-Royce; Radiodokumentarens historie i Norge. NRK Radiodokumentarredaksjonen. s. 275. ISBN 978-82-303-1375-6. 
  3. ↑ «NRK P2 best på radio». 21.11.2003. 
  4. ↑ «Århundrets kjærlighetssaga i Norge 2014». Dagsavisen. 03.11.2014. 
  5. ↑ Forlag, Gyldendal Norsk. «Bjørnejegerskens bekjennelser | Gyldendal» (på norsk). Henta 13. februar 2018. [daud lenkje]
  6. ↑ «Humoristisk om bygdeliv og bitterhet». www.dn.no (på norsk). 
  7. ↑ Schriwer, Ingeborg (24. september 2020). «Slikt imponerende skuespill er sjeldent å komme over». Hamar Arbeiderblad (på norsk bokmål). Arkivert frå originalen 5. desember 2020. Henta 26. november 2020. 
  8. ↑ Schriwer, Ingeborg (24. september 2020). «Slikt imponerende skuespill er sjeldent å komme over» (på norsk bokmål). Arkivert frå originalen 5. desember 2020. Henta 26. november 2020. 
  9. ↑ Henriksbø, Per Ivar (21. oktober 2020), «(+) Magisk helaften du ikke må gå glipp av», Gudbrandsdølen Dagningen (på norsk), henta 1. desember 2021 
  10. ↑ Gorseth, Olav (20. mars 2021), «(+) Borer i eksistensielle tema», Bergensavisen (på norsk), henta 1. desember 2021 
  11. ↑ «To feministiske monologer: «Den ene overrasker, den andre går opp i limingen»», www.bt.no (på norsk bokmål), henta 1. desember 2021 
  12. ↑ «Radiodokumentaren». 
  13. ↑ «Radiodokumentarist og romanforfatter». Gyldendal Norsk Forlag. 
  14. ↑ «Hva nå, lille kvinne?». NRK. 24.10.2011. 
  15. ↑ «D.S.F.- Den Store Forandringen». NRK. 11.7.2014. 
  16. ↑ «Kaleidoskop og skalpell». Aftenposten. 27.09.2014. Henta 27.09.2014. 

Bakgrunnsstoff[endre | endre wikiteksten]

Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Berit_Hedemann&oldid=3466127»