Bioncourt
 | Denne artikkelen kan ha godt av ein språkvask |
| Bioncourt | |||
| by | |||
 | |||
|
|||
| Land |  Frankrike
| ||
|---|---|---|---|
| Region | Grand Est | ||
| Departement | Moselle | ||
| Høgd | 194/290 m | ||
| Areal | 8,21 km² | ||
| Folketal | 307 (2017) | ||
| Folketettleik | 37 / km² | ||
| Tidssone | CET | ||
| Postnummer | 57170 | ||
 Bioncourt 48°47′36″N 6°21′44″E / 48.793333333333°N 6.3622222222222°E | |||
| Wikimedia Commons: Bioncourt | |||
Bioncourt er ein landskommune i departementet Moselle i regionen Grand Est (i regionen Lorraine før 2016) i nordaustlege Frankrike. Kommunen ligg i kantonen Château-Salins som tilhøyrer arrondissementet Château-Salins. I 2019 hadde Bioncourt 303 innbyggjarar.
Geografi[endre | endre wikiteksten]
Landsbyen vart bygd på den sørvestlege sida av ei høgde. Det var opphavleg ein «gatelandsby» som deretter vart utvikla på ein sirkulær måte.
Bioncourt ligg i Saulnois, 60 kilometer søraust for Metz og 20 kilometer nordaust for Nancy ved Seille-elva. Grenda Alincourt, som ligg nordvest for sentrum, tilhøyrer kommunen.
Arealbruk[endre | endre wikiteksten]
Størstedelen av territoriet i kommunen er brukt som jordbruksareal (90 % i 2018, nesten likt med bruken i 1990 på 90,1 %). Den detaljerte jordfordelinga i 2018 var som følgjer: eng (47,7 %), dyrka mark (42,3 %), skog (6,4 %), urbanisert område (3,5 %).[1]
Namn[endre | endre wikiteksten]
Namnet Bioncourt kjem frå det mellomalderlatinske ordet Bionis Curtis (år 933). I tid var landsbyen kjent under ulike skrivemåtar som Byoncort (1275), Biencort (1282) og Byoncourt (1296).[2]
Landsbyen fekk tyske namn under begge verdskrigane, det vil seia Bionshofen (1915-1918) og Binzhofen (1940-1944).[3]
Uttalen av Bioncourt er [bjɔ̃ˈkuʁ]. Innbyggjarane vert på fransk kalla Bioncourtois [bjɔ̃kuʁˈtwa].[4]
Historie[endre | endre wikiteksten]
Landeigedommen Bioncourt, som gav namn til ein berømt adelsfamilie som no er utdøydd, gjekk til huset Guermange og deretter Custines på 1600-talet.
Herredømmet over Bioncourt vart kjøpt i 1730 av familien Catoire (adla i 1760). Ei grein som bar namnet selde det i 1780.
Verd å vitja[endre | endre wikiteksten]
- Château de Bioncourt: frå 1808 fekk Baron de Vincent bygd eit slott. Etter å ha trekt seg tilbake som diplomat bygde han ein ny gard mellom 1828 og 1832, og bygde opp att Galvan-tårnet i 1834[5] på restane etter ein eldre bygning.[2] Denne bygningen vart øydelagd under andre verdskrigen.
- Mausoleet til Baron de Vincent (døydde i 1833) på kyrkjegarden
- Fleire fontener som ligg på toppen og botnen av landsbyen
- Kyrkja St. Rémi i nygotisk stil bygd etter 1920. Ho er kalla opp etter Sankt Remigius frå 400-talet.
Kjende personar frå Bioncourt[endre | endre wikiteksten]
- Jean-Baptiste-Nicolas Catoire (1730-1881), herre av Bioncourt, med adelstittel som han kjøpte i 1730 og selde i 1780[6]
- Nicolas-Charles (1757-1834), baron de Vincent og av det heilage imperiet; austerriksk ambassadør i Frankrike[5]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- ↑ «CORINE Land Cover» (på fransk). Henta 22.09.2022. Offisiell statistikk frå den franske regjeringa
- ↑ 2,0 2,1 Henri Le Page (1843). Le département de La Meurthe: statistique, historique et administrative, volume 2. s. 68.
- ↑ L’Espace Culturel Georges Brassens à Bioncourt. «L’Espace Culturel Georges Brassens i Bioncourt» (på fransk). Free.fr.
- ↑ «Bioncourt». habitants.fr.
- ↑ 5,0 5,1 Marie-France Jacops (1988). « Le baron de Vincent (1757-1834), officier et diplomate au service de l'Autriche et la terre de Bioncourt en Lorraine » (PDF). s. 269-310.
- ↑ «Généalogie de la famille Catoire de Bioncourt» (på fransk). free.fr.