Blåklokke

Blåklokke
Blåklokker i Frankrike
Systematikk
Domene:	Eukaryota
Rike:	Plantae
Klasse:	Eudicotyledonae
Orden:	Asterales
Familie:	Campanulaceae
Slekt:	Campanula
Art:	C. rotundifolia
Vitskapleg namn
Campanula rotundifolia Linné

Blåklokke (Campanula rotundifolia ) er ein fleirårig opptil 10-15 cm høg plante i klokkeslekta i klokkefamilien.

Blåklokka har små nyre- eller hjarteforma grunnblad, som vert danna det første leveåret til planten, og lange, smale stengelblad. Stengelen er snau eller lett håra nedst. Namnet «rotundifolia» tyder 'runde blad' , og viser til grunnblada. I fjellet har blåklokka ei stor blå blomsterklokke, vel 2 cm lang, i låglandet kan ho ha fleire, men mindre, blomstrar. I sjeldne tilfelle kan blomsterklokka vere kvit.

Blåklokke veks i open skog, på tørre bakkar, på slåtteeng og beitemark. Utbreiinga er sirkumboreal og sirkumpolar.

Blåklokker i Noreg.

I Noreg er blåklokka vanleg over heile landet, underarten grøoenlandica veks opp til 2060 moh i Lom kommune. På Svalbard er ho funnen ved Colesbukta.

Planten er blant dei vanlegaste blomsterplantane i Noreg, og samstundes fell han lett i augo. Difor har han ein sterk kulturell posisjon. Mest kjend er songen «Blåklokkevikua» av Alf Prøysen.