Come Taste the Band
| Come Taste the Band Studioalbum av Deep Purple | ||
| Utgjeve | 10. oktober 1975 | |
| Innspelt | 3. august - 1. september 1975 Musicland Studios i München | |
| Sjanger | Hardrock, funkrock, heavy metal | |
| Lengd | 37:16 | |
| Selskap | EMI/Purple (UK) Warner Bros. (US) | |
| Produsent | Martin Birch & Deep Purple | |
| Kritikk | ||
|---|---|---|
|
||
| Deep Purple-kronologi | ||
| Stormbringer (1974) |
Come Taste the Band | Perfect Strangers (1984)
|
Come Taste the Band er det tiande studioalbumet til det engelske rockebandet Deep Purple som kom ut i oktober 1975. Albumet er produsert av bandet i lag med Martin Birch, som òg var lydteknikar. Det er det einaste Deep Purple-albumet med Tommy Bolin, som erstatta Ritchie Blackmore på gitar.
Då Blackmore forlet bandet, trudde mange at Deep Purple kom til å gje seg. Det var David Coverdale som bad Jon Lord om å fortsetje med bandet, og Tommy Bolin fekk oppgåva om å ta over på gitar.
Ei luksusutgåve av albumet kom ut i 2010.
Historie[endre | endre wikiteksten]
Musikalsk er albumet meir kommersielt enn tidlegare Deep Purple-album, og helte meir mot vanleg hardrock med overtonar av soul og funk. I følgje Glenn Hughes og Jon Lord vart albumet hovudsakleg skriven i Los Angeles, medan det vart spelt inn i München, utanom «Comin' Home» som vart skriven i studio. Bassisten reiste attende til England før albumet var ferdig for å behandle hans dåverande store kokainmisbruk. Musikken er sterkt prega av funk, som kom med Glenn Hughes og Bolin. Bolin var òg påverka av jazz, men retninga på albumet var meint å vere meir som Burn frå 1974, med tyngre fokus på hardrock. Innspelinga med Bolin gjorde at bandet hadde større kreativ fridom enn dei hadde hatt med Ritchie Blackmore, som var vanskeleg å samarbeide med på denne tida. Generelt vert albumet rekna som eit av dei dårlegare albuma til Deep Purple og det selde heller ikkje særleg bra (19. plass i Storbritannia, 43. plass i USA). Albumet selde til sølvplate 1. november 1975 i Storbritannia for 60 000 selde kopiar i Storbritannia.
Etter at turneen for albumet var over i mars 1976 vart Deep Purple oppløyst, og dei kom først saman att åtte år seinare. Tommy Bolin døydde av ein heroinoverdose i desember 1976. Ian Gillan, som forlet bandet tre år seinare, har sagt at han ikkje reknar albumet som eit verkeleg Deep Purple-album.[3]
Innhald[endre | endre wikiteksten]
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 1. | «Comin' Home» | Tommy Bolin, David Coverdale, Ian Paice | 3:55 |
| 2. | «Lady Luck» | Jeff Cook, Coverdale | 2:48 |
| 3. | «Gettin' Tighter» | Bolin, Glenn Hughes | 3:37 |
| 4. | «Dealer» | Bolin, Coverdale | 3:50 |
| 5. | «I Need Love» | Bolin, Coverdale | 4:23 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 6. | «Drifter» | Bolin, Coverdale | 4:02 |
| 7. | «Love Child» | Bolin, Coverdale | 3:08 |
| 8. | «This Time Around/Owed to 'G'» | Hughes, Jon Lord, Bolin | 6:10 |
| 9. | «You Keep on Moving» | Coverdale, Hughes | 5:19 |
Medverkande[endre | endre wikiteksten]
- Tommy Bolin - Gitarar, vokal, bassgitar på «Comin' Home», korvokal på «Comin' Home» og vokal på «Dealer»
- David Coverdale - vokal
- Glenn Hughes - bass, vokal (på «Gettin' Tighter» og «This Time Around»)
- Jon Lord - tangentinstrument, piano, synthesizer
- Ian Paice - trommer, perkusjon
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Come Taste the Band» frå Wikipedia på engelsk, den 4. juni 2012.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Allmusic review
- ↑ Rolling Stone review, arkivert frå originalen 2008-07-05, henta 4. juni 2012
- ↑ «Gillan Has 'No Interest' In Deep Purple Mk III, Says Glenn Hughes Is 'Copying Stevie Wonder'». Henta 28. mai 2012.