Tysk-romerske keisarar
 | Opprydding: Denne artikkelen kan ha godt av ei opprydding. Sjå korleis du redigerer ei side og stilmanualen for hjelp. |
Ved traktaten i Verdun i 843 vart Frankarriket delt i tre. Den eine delen var Austfrankarriket, som seinare vart til Det tysk-romerske riket. Otto I. tredde i Karl den Store sine fotefar og gjenoppretta keisarverdet i det austfrankiske riket, og gjeld såleis som grunnleggjaren av Det tysk-romerske riket.
Kongane vart valde av kurfyrstane, og førte tittelen Romanorum Rex (romersk konge), og etter å ha vorte krona av paven i Roma tittelen Romanorum Imperator (romersk keisar). Etter Maximilian I. vart den formelle kroninga i Roma utelaten, då regenten rekna seg som mektig nok til sjølv å ta tittelen. Ikkje alle kongar vart krona til keisar.
Forgjengarar - Romerske keisarar, frankiske kongar
Etterfølgjarar - Austerrikske keisarar, tyske keisarar.
Sjå òg Vestfrankarriket, franske kongar og keisarar, Midtriket (Lotharii Regnum)
Kongar av Preussen, bøhmiske regentar, ungarske regentar, nederlandske monarkar, saksiske regentar, polske monarkar, herskarar av Thüringen, belgiske monarkar, herskarar av Hannover, austerrikske herskarar, monarkar i Bayern
Konrad[endre | endre wikiteksten]
Saksiske Ottoer[endre | endre wikiteksten]
- Henrik I fuglefangaren 919-936
- Otto I den store 936-973
- Otto II 973-983
- Otto III 983-1002
- Henrik II den heilage 1002-1024
Salisk-frankiske herskarar[endre | endre wikiteksten]
- Konrad II 1024-1039
- Henrik III 1039-1056
- Henrik IV 1056-1106
- Agnes av Poitou, Regent 1056-1062
- Rudolf av Schwaben, motkonge 1077-1080
- Hermann av Salm motkonge 1081-1088
- Ekbert av Meissen, motkonge 1088-1090
- Konrad av Franken, motkonge 1093-1101
- Henrik V 1106-1125
Supplinburg[endre | endre wikiteksten]
Hohenstaufere[endre | endre wikiteksten]
- Konrad III, 1138-1152
- Heinrich-Berengar (Henrik VI), medkonge 1147-1150
- Fredrik I Barbarossa, 1152-1190
- Henrik VI 1190-1197
Welfer[endre | endre wikiteksten]
1198: Dobbeltvalg av to tyske kongar, Filip av Schwaben og Otto av Braunschweig, den seinare Otto IV. Begge søkte pave Innocens III si støtte for kandidaturet sitt til keisarverdet; han valde i 1200/01 å støtte Otto, i sin Dekretale Venerabilem føreheldt han seg det siste ordet og stadfesta dermed kravet til Otto på keisarverdet. I 1208 vart Filip myrda, og først i 1209 vart Otto krona:
Hohenstaufere[endre | endre wikiteksten]
- Fredrik II, 1212-1250
- Henrik Raspe, motkonge 1246-1247
- Konrad IV, 1250-1254
Interregnum[endre | endre wikiteksten]
Ulike hus[endre | endre wikiteksten]
- Rudolf I av Habsburg, 1273-1291
- Adolf av Nassau, 1292-1298
- Albrecht I av Tyskland, Habsburg, 1298-1308
- Henrik VII, 1308-1313
- Ludvig IV, Wittelsbach 1314-1347
- Fredrik III den smukke, motkonge 1314-1330
- Karl IV, 1347-1378
- Günther av Schwarzburg, motkonge 1349
- Wenzel, 1378-1400
- Ruprecht III av Pfalz, Wittelsbach, 1401-1410
- Sigismund 1410-1437
- Fredrik av Braunschweig, motkonge 1410
- Jobst av Mähren motkonge 1410-1411
Habsburg[endre | endre wikiteksten]
- Albrecht II av Habsburg, 1438-1439
- Fredrik IV 1440-1493
- Maximilian I 1486-1519
- Karl V 1519-1556
- Ferdinand I 1531-1564
- Maximilian II 1562-1576
- Rudolf II 1575-1612
- Matthias 1612-1619
- Ferdinand II 1619-1637
- Ferdinand III 1636-1657
- Ferdinand IV medkonge 1653-1654
- Leopold I 1658-1705
- Josef I 1690-1711
- Karl VI 1711-1740