Edvard Hambro
| Edvard Hambro | |||
| Fødd | 22. august 1911 Christiania | ||
|---|---|---|---|
| Død | 1. februar 1977 (65 år) | ||
| Statsborgar av | Noreg | ||
| Parti | Høgre | ||
| Yrke | diplomat, politikar, dommar | ||
| Utdanna ved | Universitetet i Oslo | ||
| Mor | Gudrun Grieg | ||
| Far | Carl Joachim Hambro | ||
| Ektefelle | Elisabeth Raverat | ||
| Barn | Christian Hambro | ||
| Medlem | Folkerettsinstituttet | ||
| Alle verv |
| ||
Edvard Isak Hambro (22. august 1911–1. februar 1977) var ein norsk jurist og politikar, fødd og død i Oslo. Han representerte Bergen og partiet Høgre på Stortinget i tida 1961-69. Carl Joachim Hambro var far hans.
Edvard Hambro vart cand.jur. i 1934 og to år seinare «Dr. és sciences politiques» i Genéve. 1938-40 var han leiar av avdelinga for internasjonale spørsmål ved Christian Michelsens Institutt i Bergen. Krigsåra 1940-43 var han gjesteførelesar i historie og internasjonale spørsmål ved Northwestern University i Chicago. 1945-46 leidde han den juridiske avdelinga ved FN-sekretariatet i New York. I tida 1946 til -53 arbeidde han som justissekretær ved Den mellomfolkelege domstolen i Haag. Perioden 1959-66 hadde han stilling som professor i rettsvitskap ved Norges Handelshøyskole i Bergen.
Hausten 1961 vart Hambro vald til stortingsrepresentant frå Bergen og for Høgre, attvald i 1965. Tingbolken 1961-65 var han sekretær i Justiskomiteen, deretter sekretær i Utanriks- og konstitusjonskomiteen til 23. mai 1966. Han gjekk då ut av Stortinget, ettersom han tok over som Noregs FN-ambassadør, eit ombod han hadde til 1971. Hambro var i 1970 president for FNs 25. generalforsamling.