Hallo
 |
|
||||||||||||||||
| Problem med å høyra desse filene? Sjå mediahjelp. | |||||||||||||||||
Hallo er ein interjeksjon som kan brukast som helsingsord eller for å påkalla merksemd. Ordet finst på ei rekkje språk, og har hovudsakleg spreidd seg som frå engelsk som eit ord ein byrjar telefonsamtalar med. Det har likevel gammalhøgtysk opphav.
Bruk[endre | endre wikiteksten]
|
«Hallo, 'allo, 'allo, what's this?»
Agatha Christie
The Body in Library, 1942 |
 |
Ein kan til dømes seia «hallo» når ein treffer ein person, til å starte ein samtale med eller for å finna ut om det er nokon ein stad. Ein kan også bruka ordet meir uformelt for å påkalla merksemd mot noko ein meiner er rart.
Ordsoge[endre | endre wikiteksten]
Engelsk hallo eller hello kjem frå gammalhøgtysk halâ/holâ, ei imperativsform av halôn/holôn, 'henta', som særleg blei brukt til å få få fatt i ferjemenn.[1] Ordet blei brukt for å påkalla merksemd eller for å uttrykka overrasking.
Hallo på telefonen[endre | endre wikiteksten]
Thomas Edison skal ha innført «hello» som telefonord. Telefonoppfinnaren Alexander Graham Bell føretrekte «ahoy», som ein brukte på skip, som helsingsord.[2] Ordet «hello» blei likevel så tett knytt til telefonen at amerikanske telefondamer blei kjende som hello-girls.[3]
Sjå og[endre | endre wikiteksten]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
Fotnotar[endre wikiteksten]
- ↑ Hallo, Hello. Oxford English Dictionary Online. Second Edition, 1989. Oxford University Press
- ↑ Allen Koenigsberg. «The First “Hello!”: Thomas Edison, the Phonograph and the Telephone – Part 2». Antique Phonograph Magazine, Vol.VIII No.6. Henta 13. september 2006., Allen Koenigsberg (1999). «All Things Considered». National Public Radio. Henta 13. september 2006.
- ↑ «Online Etymology Dictionary».