Heike Kamerlingh Onnes
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
| H. Kamerlingh Onnes | |
 |
|
| Fødd | 21. september 1853 Groningen i Nederland |
|---|---|
| Død | 21. februar 1926 (72 år) Leiden i Nederland |
| Nasjonalitet | Nederlandsk |
| Yrke | fysikar, oppfinnar, universitetslærar |
| Institusjonar | Universitetet i Leiden |
| Alma mater | Unicersitetet i Heidelberg Universitetet i Groningen |
| Doktorgradsrettleiar | Rudolf Adriaan Mees |
| Kjend for | Onneseffekten i Superkonduktivitet |
| Medlem | Royal Society Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina Det sovjetiske vitskapsakademiet Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen Det russiske vitskapsakademiet Det prøyssiske vitskapsakademiet |
Heike Kamerlingh Onnes (21. september 1853–21. februar 1926) var ein nederlandsk fysikar og er kjent for undersøkingane sine av eigenskapane til gassar, metall og metall-legeringar ved låge temperaturar.
Han var professor i Leiden. Han var den første som framstelte flytande hydrogen (1906). I 1908 lukkast det han å kondensere helium ved ein temperatur på 4 K, og ved å la flytande helium fordampe nådde han ned i ein temperatur på 1 K. Kamerlingh oppdaga superleiing i 1911.
Han vart tildelt Nobelprisen i fysikk i 1913 for forskinga si på ekstremt låge temperaturar (nær det absolutte nullpunktet), ei forsking som mellom anna førte til produksjonen av flytande helium.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Heike Kamerlingh Onnes» frå Wikipedia på bokmål, den 21. februar 2012.
- Heike Kamerlingh Onnes. (28.02.2013) I Store norske leksikon. Henta frå: http://snl.no/Heike_kamerlingh_onnes
Bakgrunnsstoff[endre | endre wikiteksten]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Heike Kamerlingh Onnes
|
