Let There Be Rock

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Let There Be Rock
Studioalbum av AC/DC
Språk engelsk
Utgjeve 21. mars 1977 (Australia)
25. juli 1977 (internasjonal)[1]
Innspelt Januar og februar 1977
Studio Albert (Sydney)
Sjanger
Lengd 40:19 (Australia)
41:01 (internasjonal)
Selskap
Produsent
AC/DC-kronologi 
Dirty Deeds Done Dirt Cheap
(1976) 		Let There Be Rock Powerage
(1978)


Singlar frå Let There Be Rock
  1. «Dog Eat Dog»
    Utgjeve: 21. mars 1977 (Aus)
  2. «Whole Lotta Rosie»
    Utgjeve: August 1977 (EU)[2]
  3. «Let There Be Rock»
    Utgjeve: 30. september 1977 (Storbritannia)
  4. «Problem Child»
    Utgjeve: 1977 (USA)

Let There Be Rock er det fjerde studioalbumet til det australske rockebandet AC/DC. Det vart opphavleg gitt ut 21. mars 1977 i Australia på Albert Productions. Ei modifisert internasjonal utgåve vart gitt ut 25. juli 1977 på Atlantic Records. Det var det siste AC/DC-albumet med Mark Evans på bass.

Bakgrunn[endre | endre wikiteksten]

I slutten av 1976 var AC/DC inne i ein bølgjedal. «Det var veldig nær ved å vera over», sa manager Michael Browning. «Ting gjekk veldig bra i London og Europa. Me hadde vore gjennom ei heil greie med Marquee der dei slo alle husrekordar. Me hadde gjort 'Lock Up Your Daughters'--turneen og Readingfestivalen. Det heile byrja å forma seg veldig bra.»[3] «Midt under turneen fekk eg ein telefon om at Atlantic Records i USA ikkje likte albumet Dirty Deeds», seier Browning. «At dei faktisk kom til å droppa gruppa frå etiketten. Og det var då ting vart verkeleg ille.» Mark Evans sa:

Det var alltid ein omleiringsmentalitet rundt det bandet. Men når me alle fann ut at Atlantic hadde slått oss tilbake, var haldninga: 'Faen ta dei! Kven faen trur dei at dei er?'. Så frå då av var det: «Faen, me skal visa dei!». Me var skikkeleg forbanna over det. Det trong ikkje å diskuterast. Me skulle gå inn og laga det albumet og stikka det opp i ræva på dei!

Angus Young sa: «Bror vår George spurde oss kva slags album me ønskte å laga, og me sa at det ville vera flott om me berre kunne laga mykje gitarriff, fordi me var alle fyrte opp etter å ha turnert så mykje.»[4]

Plateomslag[endre | endre wikiteksten]

Det australske plateomslaget viser fingrane til gitaristen Chris Turner, frå det australske bandet Buffalo. «Det var ein fyr som heitte Colin Stead, som var med i Buffalo i omtrent ti minutt,» hugsar Turner. «Han var òg midtsidefotograf for Playboy. Han ringde meg og sa at han skulle gjera plateomslaget til Let There Be Rock, men AC/DC var bortreist, så kunne eg hjelpa til? Han ville ha ein flash-gitar som gjekk opp og ned langs halsen. Då han såg det, sa Angus visstnok: 'Han har feite fingrar, har han ikkje?'»[5]

Omslaget til den internasjonale versjonen, gitt ut i juli 1977 markerte første gongen den no ikoniske logoen til bandet vart nytta, designa av Gerard Huerta. Fotografiet som vart brukt til det internasjonale omslaget vart teke på ein konsert 19. mars 1977 på Kursaal Ballroom i Southend i Essex i Storbritannia, av rockefotografen Keith Morris.[6]

Mottaking[endre | endre wikiteksten]

Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic4.5/5 stars[7]
Classic Rock4.5/5 stars[8]
The Encyclopedia of Popular Music4/5 stars[9]
MusicHound Rock4/5[10]
The Quietusfavourable[11]
The Rolling Stone Album Guide2.5/5 stars[12]
Spin Alternative Record Guide5/10[13]

Mottakinga av Let There Be Rock var generelt positiv; ifølgje AllMusic, som gav albumet fire og ein halv av fem stjerner i ei retrospektiv melding, spelte AC/DC «sveitt, skitten, ekkel rock» og bandet hadde «sjeldan gjort den typen rock betre enn dei gjorde» på Let There Be Rock.[7] I 2001 kåra Q Let There Be Rock til eit av «dei 50 tyngste albuma gjennom tidene».[14]

Cashbox sa «Heavy metal er den spesielle styrken deira, og det er rikeleg med spenning på denne elektrifiserte plata.»[15]

Eduardo Rivadavia frå AllMusic var begeistra: «Let There Be Rock ser den religiøse respekten til AC/DC for den enkle kunsten å laga rock & roll sendt til den logiske konklusjonen sin: eit veritabelt evangelium til rockeæraen, kanonisert her i hymneaktig tilbeding. Det nesten episke tittelsporet til det som er allment rekna som det beste Bon Scott-albumet, songen er eit heilagt vitnesbyrd som bringer gode nyhende til alle dei som trur på den heilande krafta i rock & roll - amen! Å ja, det sparkar òg uheilag rumpe!»[7]

David Fricke i Rolling Stone skreiv om albumet i ei foridehistorie i 2008: «AC/DC sine tidlege album var heilt frenetiske, men inkonsekvente. Deira andre amerikanske LP var nesten heilt fantastisk. Scott syng 'Bad Boy Boogie' og 'Problem Child' som om han er enfant terrible ... Soloane til Angus er ekte kvitgloande.» Amazon.com kalla albumet «eit brot med den tidlege 'nye'-tilnærminga til låtskriving og ein overgang til det meir fokuserte albumorienterte synet som bandet kom til å perfeksjonera.» I 2006 skreiv AC/DC-biografen Murray Engleheart at Let There Be Rock «løfta AC/DC til status som eit albumband, noko som tidlegare hadde vore reservert for The Rolling Stones, The Who og Led Zeppelin». I 2000 hugsa Angus Young til Guitar World at produsent Mutt Lange ein gong fortalde han at «av alle dei mange albuma me hadde gjort med bror min George og partnaren hans, Harry Vanda, var Let There Be Rock det Mutt ønskte han hadde gjort, der han var misunneleg på George».« Biografen til bandet Jesse Fink skriv: «Same kor AC/DC hamna i rockhistoria, vil dette albumet for alltid stå som eit uttrykk for den eineståande styrken deira som gitarband.»[16]

Innhald[endre | endre wikiteksten]

Australsk versjon[endre | endre wikiteksten]

Alle songar er skrivne av Angus Young, Malcolm Young og Bon Scott.

Side ein
Nr.TittelLengd
1.«Go Down»5:17
2.«Dog Eat Dog»3:35
3.«Let There Be Rock»6:06
4.«Bad Boy Boogie»4:27
Side to
Nr.TittelLengd
5.«Overdose»6:09
6.«Crabsody in Blue»4:44
7.«Hell Ain't a Bad Place to Be»4:14
8.«Whole Lotta Rosie»5:24

Internasjonal versjon[endre | endre wikiteksten]

Side ein
Nr.TittelLengd
1.«Go Down»5:31
2.«Dog Eat Dog»3:35
3.«Let There Be Rock»6:06
4.«Bad Boy Boogie»4:27
Side to
Nr.TittelLengd
5.«Problem Child»5:25
6.«Overdose»6:09
7.«Hell Ain't a Bad Place to Be»4:14
8.«Whole Lotta Rosie»5:24

Merknader

  • For den originale australske vinylutgivinga vart ein annan versjon av «Go Down» brukt. Denne versjonen har ein tidleg uttoning, noko som endrar lengda av songen til berre 5:17.
  • Spor 5, «Problem Child», vart opphavleg gitt ut på Dirty Deeds Done Dirt Cheap i 1976. Dette er ein forkorta versjon av originalen, og manglar reprise-codaen.
  • For den originale vinylutgivinga, i alle andre marknader enn USA, Canada og Japan, vart «Crabsody in Blue» brukt i staden for «Problem Child».

Medverkande[endre | endre wikiteksten]

AC/DC

Teknisk

  • Harry Vanda – produsent
  • George Young – produsent
  • Mark Opitz – lydteknikar
  • Michael Fraser – mastering-rettleiar
  • Al Quaglieri – mastering-rettleiar
  • George Marino – mastering
  • Eugene Nastasi – digital samansetning
  • Bob Defrin – kunstnarisk leiar
  • Richard Ford – plateomslag
  • Gerard Huerta – skrift
  • Murray Engleheart – platenotat

Salslister[endre | endre wikiteksten]

Liste (1977–1981) Plassering
Australske album (Kent Music Report)[17] 19
Nederlandske album (MegaCharts)[18] 10
Newzealandske album (Recorded Music NZ)[19] 42
Svenske album (Sverigetopplistan)[20] 29
Britiske album (OCC)[21] 17
US Billboard 200[22] 154
Liste (2003) Plassering
Norske album (VG-lista)[23] 37

Salstrofé[endre | endre wikiteksten]

Region Salstrofé Salstal
Australia (ARIA)[24] 5× Platina 350 000^
Frankrike (SNEP)[25] Gull 100 000*
Tyskland (BVMI)[26] Platina 500 000^
Spania(PROMUSICAE)[27] Gull 50 000^
Storbritannia (BPI)[28] Gull 100 000^
USA (RIAA)[29] 2× Platina 2 000 000^

*salstala er basert på sertifiseringa aleine
^salstala er basert på sertifiseringa aleine
xuspesifserte tal er baserte på sertifiseringa aleine

Kjelder[endre | endre wikiteksten]

  1. ↑ «RIAA Salstrofé for AC/DC». 
  2. ↑ «AC/DC singles». Arkivert frå originalen 29. mars 2022. Henta 29. mars 2022. 
  3. ↑ Wall, Mick. «Let There Be Rock: Albumet som reddet AC/DCs karriere». Loudersound. Loudersound. Arkivert frå originalen 24. oktober 2018. Henta 17. mai 2023. 
  4. ↑ Sylvie Simmons. «AC/DC Celebrate Their Quarter Century». Rock's Backpages. Arkivert frå originalen 19. oktober 2021. Henta 11. juni 2022. 
  5. ↑ Wall, Mick (May 2012). «Let there be light! La det bli lyd! Let there be rock!». Classic Rock #170: 42. 
  6. ↑ «AC/DC Tour History - 19 Mar. 1977 Southend (Kursaal Ballroom)». www.ac-dc.net. Arkivert frå originalen 12. april 2018. Henta 11. april 2018. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Erlewine, Stephen Thomas. «Let There Be Rock -AC/DC». AllMusic. Arkivert frå originalen 2. juni 2012. Henta 20. mai 2023. 
  8. ↑ Rock, Classic (25. juli 2019). «AC/DC: Let There Be Rock album review». Loudersound. Arkivert frå originalen 15. mai 2020. Henta 3. oktober 2019. 
  9. ↑ Larkin, Colin (2007). The Encyclopedia of Popular Music (5th Concise utg.). Storbritannia: Omnibus Press. s. 34. ISBN 978-1-84609-856-7. 
  10. ↑ Graff, Gary; Durchholz, Daniel, red. (1999). «AC/DC». MusicHound Rock: The Essential Album Guide. Farmington Hills, MI: Visible Ink Press. ISBN 1-57859-061-2. 
  11. ↑ Marszalek, Julian (27. mars 2017). «40 Years On: Revisiting AC/DC's Let There Be Rock». The Quietus. Arkivert frå originalen 18. august 2022. Henta 3. februar 2020. 
  12. ↑ «AC/DC: Album Guide». Rolling Stone. Arkivert frå originalen 8. mars 2012. Henta 24. september 2012. 
  13. ↑ Weisbard, Eric; Marks, Craig (1995). Spin Alternative Record Guide. Vintage Books. ISBN 1841955515. 
  14. ↑ «In our Lifetime #2». Rocklist.no. Arkivert frå originalen 19. oktober 2018. Henta 7. juli 2011. 
  15. ↑ «Albumanmeldelser» (PDF). Cash Box: 18. 16. juli 1977. Arkivert frå originalen (PDF) 25. november 2021. Henta 25. november 2021 – via World Radio History. 
  16. ↑ Fink, Jesse (2013). The Youngs: The Brothers Who Built AC/DC. Australia: Ebury. s. 148. ISBN 9781742759791. 
  17. ↑ Kent, David (1993). Australske Chart Book 1970–1992 (illustrated utg.). St Ives, N.S.W.: Australske Chart Book. ISBN 0-646-11917-6. 
  18. ↑ "AC/DC – Let There Be Rock". Dutchcharts.nl. Hung Medien.
  19. ↑ "AC/DC – Let There Be Rock". Charts.org.nz. Hung Medien.
  20. ↑ "AC/DC – Let There Be Rock". Swedishcharts.com. Hung Medien.
  21. ↑ "AC/DC | Artist | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company.
  22. ↑ "AC-DC Album & Song Chart History" Billboard 200 for AC-DC. Prometheus Global Media.
  23. ↑ "AC/DC – Let There Be Rock". Norwegiancharts.com. Hung Medien.
  24. ↑ «ARIA Charts – Accreditations – 2013 Albums». Australian Recording Industry Association. 
  25. ↑ «French album salstrofé – AC/DC – Let There Be Rock» (på fransk). Syndicat National de l'Édition Phonographique. 
  26. ↑ «Gold-/Platin-Datenbank (AC/DC; 'Let There Be Rock')» (på tysk). Bundesverband Musikindustrie. 
  27. ↑ Salaverrie, Fernando (September 2005). Sólo éxitos: año a año, 1959–2002 (PDF) (på spansk) (1st utg.). Madrid: Fundación Autor/SGAE. s. 953. ISBN 84-8048-639-2. Arkivert frå originalen (PDF) 29. januar 2021. Henta 23. august 2019. 
  28. ↑ «British album salstrofé – AC/DC – Let There Be Rock». British Phonographic Industry.  Enter Let There Be Rock in the field Search. Select Title in the field Search by. Select album in the field By Format. Click Go
  29. ↑ «American album salstrofé – AC/DC – Let There Be Rock». Recording Industry Association of America.  If necessary, click Advanced, then click Format, then select Album, then click SEARCH
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Let_There_Be_Rock&oldid=3484665»