Polyhalitt
| Polyhalitt | |||
 Museumsprøve av polyhalitt og anhydritt | |||
| Generelt | |||
|---|---|---|---|
| Kategori | Sulfatmineral | ||
| Kjemisk formel | K2Ca2Mg(SO4)4·2H2O | ||
| Strunz-klassifisering | 07.CC.65 | ||
| Krystallsymmetri | Triklinsk pinakoidal Romgruppe: P1 | ||
| Einingscelle | a = 6.95 Å, b = 8.88 Å, c = 6.95 Å; α = 104.06°, β = 113.94°, γ = 101.15°; Z=4 | ||
| Identifikasjon | |||
| Farge | fargelaus, kvit, grå; ofte lakserosa til mursteinsraud frå inkluderte jernoksid | ||
| Krystallform | Typisk trådaktig, blada, massive; avvikande som tavleforma krystall | ||
| Krystallsystem | Triklinsk (pseudo-ortorombisk) | ||
| Tvilling | Karakteristisk polysyntetisk på {010}, {100} | ||
| Kløyv | perfekt på {101}; deling på {010} | ||
| Brot | Muslig | ||
| Fastleik | Sprø | ||
| Mohs hardleiksskala | 3.5 | ||
| Glans | glasaktig til harpiksaktig | ||
| Strekfarge | Kvit | ||
| Transparens | Gjennomsiktig | ||
| Spesifikk vekt | 2.78 | ||
| Optiske eigenskapar | |||
| Optiske eigenskapar | Toaksa (-) | ||
| Brytingsindeks | nα = 1.546 - 1.548 nβ = 1.558 - 1.562 nγ = 1.567 | ||
| Dobbeltbryting | δ = 0.021 | ||
| 2V-vinkel | Målt: 60° til 62° | ||
| Oppløyselegheit | Oppløyseleg i vatn, med utfelling av gips og kanskje syngenitt | ||
| Kjelder | [1][2][3] | ||
Polyhalitt er eit mineral som finst i saltleier (mellom anna i New Mexico, Texas og Tyskland). Det er vanlegvis lyseraudt, men kan òg vere fargelaust eller kvitt. Mineralet er eit vasshaldig sulfat av kalium, kalsium og magnesium, K2Ca2Mg(SO4)4·2H2O.
Polyhalitt vart først skildra i 1818 etter prøvar frå typelokaliteten i Salzberg i Austerrike.[1] Namnet kjem frå det greske polys hals for 'mange salt'.[3]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Polyhalitt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/polyhalitt.