Søren Laache
| Søren Laache | |||
 | |||
| Fødd | 31. januar 1854 | ||
|---|---|---|---|
| Død | 11. mai 1941 Oslo | ||
| Nasjonalitet | Noreg | ||
| Område | medisin, indremedisin | ||
| Yrke | lege, intremedisinar, universitetslærar | ||
| Institusjonar | Universitetet i Oslo | ||
Søren Bloch Laache (31. januar 1854–11. mai 1941) var ein norsk lækjar frå Fet i Akershus, professor i medisin som var ein internasjonalt kjend forskar på blod. Han var far til Rolv Laache.
Laache var son til gardbrukar. Etter han vart cand.med. i 1877 fekk han omgåande stilling ved Rikshospitalet som forskar under professor Jacob Worm-Müller på Fysiologisk institutt. Frå 1881 forska Laache ved Patologisk institutt under leiing av professor Hjalmar Heiberg. Her la han i 1883 fram ei gransking om blodet som vekte internasjonal merksemd.
Åra 1833-86 var Laache reservelækjar ved Rikshospitalet, sidan 1887 overlækjar for avdeling B og med ansvar for undervisning. Til doktorgraden i medisin la han i 1890 fram ei avhandling om lungesekken. Han var 1891-95 dosent i patologi ved Universitetet i Oslo og frå 1896 professor i indremedisin same staden, ein posisjon han hadde til 1924. Frå 1898 hadde han òg stilling som overlækjar ved medisinsk avdeling A på Rikshospitalet.
Laache skreiv fleire bøker, særleg vart ei lærebok om urinanalyse utbreidd då ho vart omsett til mange språk. Han var elles 1884-92 redaktør for Norsk Magazin for Lægevidenskaben og 1898-1924 medlem av den permanente farmakopékommisjonen.
I 1898-1924 vart Laache slått til riddar av 1. klasse av St. Olavs Orden.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Norsk Allkunnebok. VIII. bandet. 1957
- Store norske leksikon.