Sara av Bob Dylan
Sara Song av Bob Dylan frå albumet Desire | ||
Utgjeve | 5. januar 1976 | |
Innspelt | 31. juli 1975 | |
Sjanger | Folkrock | |
Lengd | 5:29 | |
Selskap | Columbia | |
Komponist | Bob Dylan | |
Tekstforfattar | Bob Dylan | |
Låtskrivar(ar) | Bob Dylan | |
---|---|---|
Produsent | Don DeVito |
«Sara» er ein song av Bob Dylan frå 1976 på albumet Desire.[1] Det er siste songen på albumet og i motsetnad til mange av songane på albumet, som vart skrivne av Dylan og Jacques Levy, vart «Sara» skriven av Dylan aleine, som ei sjølvbiografisk soge om det kjølige forholdet hans til den dåverande kona Sara Dylan. Songen vart spelt inn 31. juli 1975.[2]
Bakgrunn
[endre | endre wikiteksten]Songen er kalla opp etter kona til Dylan på den tida og handlar om det tidlege forholdet deira, mellom anna barna paret fekk i lag.[3] I boka si Down The Highway: The Life of Bob Dylan siterte Howard Sounes ei soge frå Jacques Levy om innspelinga av songen. Levy fortalte at Sara var i studio og lytta frå mikserommet medan Dylan spelte inn songen.[3][4] Dylan skal ha snudd seg mot Sara like før han byrja songen og sagt «Denne er til deg.»[5]
Dette første opptaket av songen er visstnok opptaket som hamna på albumet.[4] Bob og Sara kom saman att etter songen kom ut, men skilde seg til slutt i 1977.[6][7]
Songen inneheld linja «Staying up for days in the Chelsea hotel/ writing Sad Eyed Lady of the Lowlands for you,»[8] og var ein referanse til Hotel Chelsea, der Dylan budde ei tid i 1960-åra.[9][10]
Mottaking
[endre | endre wikiteksten]«Sara» er blitt kalla ein av dei beste kjærleikssongane til Dylan. The Irish Times meinte songen var «det vakraste uttrykket som nokon gong er gjeve ut på plate av det dyrebare og skjøre i kjærleiken.»[11] Rolling Stone kalla songen den kanskje mest personlege songen i heile karrieren hans.[12] «Sara» vart rangert på 48. plassen på ei liste Rolling Stone laga over dei 100 beste Dylan-songane.[13]
Andre versjonar
[endre | endre wikiteksten]Eit konsertopptak av songen finst på The Bootleg Series Vol. 5: Bob Dylan Live 1975, The Rolling Thunder Revue.[14]
Medverkande
[endre | endre wikiteksten]- Bob Dylan – vokal, gitar, munnspel
- Scarlet Rivera – fiolin
- Rob Stoner – bass
- Howard Wyeth – trommer
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Sara (Bob Dylan song)» frå Wikipedia på engelsk, den 29. november 2018.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «Sara | The Official Bob Dylan Site». www.bobdylan.com. Henta 29. november 2018.
- ↑ Margotin, Philippe; Guesdon, Jean-Michel (27. oktober 2015). Bob Dylan All the Songs: The Story Behind Every Track (på engelsk). Running Press. s. «Sara». ISBN 9780316353533.
- ↑ 3,0 3,1 «Bob Dylan: Stories av songens». The Independent. Henta 29. november 2018.
- ↑ 4,0 4,1 Sounes, Howard (2001). Down The Highway: The Life of Bob Dylan (New York, Grove, 2001). New York: Grove Press.
- ↑ Bob Dylan: The Recording Sessions by Clinton Heylin, p. 114.
- ↑ 1946–, Gray, Michael, (2006). The Bob Dylan encyclopedia. New York: Continuum. s. 198–201. ISBN 0826469337. OCLC 67346197.
- ↑ Reiff, Corbin. «With Blood on the Tracks, Bob Dylan bid an angry, ragged farewell to his wife». Music. Henta 29. november 2018.
- ↑ Andy., Gill, (1998). My back pages : classic Bob Dylan, 1962–1969. London: Carlton. s. 106–107. ISBN 1858684811. OCLC 42406935.
- ↑ «Future of New York's Chelsea Hotel hangs in the balance». 2. august 2011. ISSN 0307-1235. Henta 29. november 2018.
- ↑ Hoby, Hermione (19. desember 2010). «The 10 best Chelsea hotel moments». The Guardian. ISSN 0261-3077. Henta 29. november 2018.
- ↑ «A taste of Bob Dylan: 10 songs to beat The Band». The Irish Times. Henta 29. november 2018.
- ↑ Doyle, Patrick (5. januar 2016). «Bob Dylan's 'Desire': An 'Exotic' Masterpiece Turns 40». Rolling Stone. Henta 29. november 2018.
- ↑ Stone, Rolling (24. mai 2016). «100 Greatest Bob Dylan Songs». Rolling Stone. Henta 29. november 2018.
- ↑ «The Bootleg Series, Vol. 5: Bob Dylan Live 1975 – The Rolling Thunder Revue – Bob Dylan | Songs, Reviews, Credits | AllMusic». AllMusic. Henta 29. november 2018.