Siderotil
| Siderotil | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Sulfatmineral |
| Kjemisk formel | Fe2+SO4·5H2O |
| Strunz-klassifisering | 07.CB.20 |
| Krystallsymmetri | Triklinsk 1 |
| Einingscelle | a = 6.26 Å, b = 10.63 Å, c = 6.06 Å; α = 97.25°, β = 109.67°, γ = 75°; Z = 2 |
| Identifikasjon | |
| Farge | bleik grøn, gulaktig, kvit |
| Krystallform | Trådaktig til pulveraktig, sjeldan som nålforma krystallar |
| Krystallsystem | Triklinsk |
| Mohs hardleiksskala | 2.5 |
| Glans | glasaktig eller silkeaktig |
| Transparens | Gjennomsiktig til gjennomskineleg |
| Spesifikk vekt | 2.1 - 2.2 |
| Optiske eigenskapar | |
| Optiske eigenskapar | Toaksa (-) |
| Brytingsindeks | nα = 1.513 - 1.515 nβ = 1.525 - 1.526 nγ = 1.534 - 1.536 |
| Dobbeltbryting | δ = 0.021 |
| 2V-vinkel | Målt: 50°, utrekna: 80° til 86° |
| Oppløyselegheit | Oppløyseleg i vatn |
| Kjelder | [1][2][3] |
Siderotil er eit sulfatmineral, FeSO4·5H2O, som vert danna ved forvitring av pyritt. Det er identifisert frå Hardanger.
Det vart først skildra i 1891 etter ein førekomst i Idrija-gruva i Idrija i Slovenia.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Siderotil. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/siderotil.