Stortingets utanriks- og konstitusjonskomité
Stortingets utanriks- og konstitusjonskomité var er ein tidlegare fagkomité på Stortinget.
Historie
[endre | endre wikiteksten]Komiteen skriv historia si tilbake til 1917 då det som skulle bli den utvida utanriks- og konstitusjonskomiteen blei oppretta med stortingspresident (seinare stats- og utanriksminister) Johan Ludwig Mowinckel som formann.
Konstitusjons- og utanrikskomiteen blei oppretta som fast komité i 1923 ved utviding av konstitusjonskomiteen sine oppgåver, endra namn i 1925, og er teke inn i oversikta over Stortinget sine faste komitear i Stortinget i navn og tall for stortingsperioden 1925–1927 med Carl Joachim Hambro d.e. som formann.
Komiteen vart lagt ned pr 30. september 1993, og utanrikssakene overteke av den nye utanrikskomiteen. Konstitusjonssakene vart overført til den nye kontroll- og konstitusjonskomiteen.
Arbeidsoppgåver
[endre | endre wikiteksten]Stortingets utanriks- og konstitusjonskomité handsama mellom anna saker om utanrikspolitikk, utviklingshjelp, internasjonale avtalar, Svalbard og polarområda. Komiteen hadde også konstitusjonssakene, dvs forslaga til endring av Grunnlova.
Medlemmane i komiteen var også medlemmar av Stortingets utvida utanriks- og konstitusjonskomité. Utanriks- og konstitusjonskomiteen hadde hovudsakleg ein førebuande funksjon; den førebudde saker som skulle handsamast i plenum i Stortinget. Vidare hadde den i prinsippet ein kontrollfunksjon i det den hadde ansvaret for å føre kontroll med regjeringa sin politikk. Komiteen var vanlegvis ikkje eit forum for utanrikspolitisk debatt.
Den utvida utanrikskomiteen
[endre | endre wikiteksten]Viktige utanrikspolitiske, tryggingspolitiske og handelspolitiske saker blei drøfta med regjeringa i Stortingets utvida utanriks- og konstitusjonskomité. I den utvida komiteen sat dei vanlege medlemmane i utanriks- og konstitusjonskomiteen, og i tillegg Stortingspresidenten og visepresidenten (viss dei ikkje allereie var medlemmer av komiteen), vidare leiaren i forsvarskomiteen og inntil 11 medlemmar valde av Stortinget etter forslag frå valkomiteen. Medan utanriks- og konstitusjonskomiteen kunne beskrivast som ein saksførebuande komité, kunne den utvida utanriks- og konstitusjonskomiten beskrivast som ein konsulterande komité. Her møtte gjerne utanriksministeren, men også forsvars- eller justisministeren for å gjere greie for aktuelle saker. Ved denne konsultasjonsrolla mellom regjering og storting skilde den utvida utanriks- og konstitusjonskomiten seg frå arbeidsmåten i dei andre stortingskomiteane. Den var ein politisk tung komité med mange medlemmer, og møta hadde ein formell hierarkisk struktur.[1]
Forhandlingane i den utvida komiteen var hemmelege, viss ikkje anna blei bestemt. Det same gjaldt for fellesmøte denne komiteen hadde med andre komitear. Leiaren kunne bestemme at også innkallinga til møtet skulle vere hemmeleg. [1] Regelen er at møtereferata ikkje skal offentleggerast før etter 30 år. Hemmeleghaldet har fleire gongar blitt kritisert som unødvendig og udemokratisk.[2]
Den utvida utanriks- og konstitusjonskomiteen vart i 1993 vidareført i Stortingets utvida utanrikskomité, og deretter i 2009 i den noverande Stortingets utvida utanriks- og forsvarskomité, som har ei tilsvarande rolle og arbeidsmåte.
Komiteleiarar
[endre | endre wikiteksten]To av formennene i perioden frå 1953 har vore statsminister: Gro Harlem Brundtland og Kåre Willoch. To har vore utanriksminister: Jan Petersen og Bjørn Tore Godal. Til saman har heile ni sete i regjering. Av førkrigstida sine komitéformenn står Carl Joachim Hambro d.e. som den uomstridd leiande med 20-årsperioden 1925–1945, rett nok var fem av desse åra i eksil. Då han gjekk ut av Stortinget i 1957 (han var vald representant frå 1919) hadde han vore medlem av komiteen sidan opprettinga, altså i 34 år.
Auke i verksemda til komiteen
[endre | endre wikiteksten]Det internasjonale arbeidet i Stortinget blei i tiåra etter krigen stadig meir omfattande, også utanom verksemda til utanrikskomiteen. På byrjinga av 1980-talet oppretta Stortinget eit internasjonalt sekretariat leia av ein person med oppfølgingsansvar for den internasjonale verksemda til Stortinget elles. Utanrikskomiteen sin sekretær blei i 1983 leiar for dette internasjonale sekretariatet.
Bakgrunnsstoff
[endre | endre wikiteksten]Fotnotar
[endre | endre wikiteksten]- ↑ Anders C. Sjaastad: "Stortinget som utenrikspolitisk organ" i Fonn, Birgitte Kjos, Iver B. Neumann og Ole Jacob Sending: Norsk Utenrikspolitisk Praksis. Aktører og prosesser. Cappelen: Oslo, 2006
- ↑ Anders C. Sjaastad: "Stortinget som utenrikspolitisk organ" i Fonn, Birgitte Kjos, Iver B. Neumann og Ole Jacob Sending: Norsk Utenrikspolitisk Praksis. Aktører og prosesser. Cappelen: Oslo, 2006