Vedalsfossen
| Vedalsfossen | |||
| foss | |||
 | |||
| Land |  Noreg
| ||
|---|---|---|---|
| Fylke | Vestland | ||
| Kommune | Eidfjord | ||
| Fossetype | Segmentert | ||
| Elv | Vedølo | ||
| Totalt fall | 200 m | ||
| • Lengste fall | 200 m | ||
| • Midla breidd | 23 m | ||
| Tal på fall | 1 | ||
 Vedalsfossen 60°23′14″N 7°07′21″E / 60.3873°N 7.12248°E | |||
Vedalsfossen er ein foss i Vedalselva,[1] ei sideelv til Veig i Hjølmadalen (også kalla Hjølmodalen[2]) i Eidfjord kommune i Vestland.
Fossen har eit vertikalt fall på 190 meter eller nær 200 meter, og dette reknar ein som det åttande høgaste loddrette fallet i Noreg.[3] Fossefallet vert ofte omtalt som høgare om ein tar med den forholdsvis bratte delen av elva nedanfor. Kjeldene oppgjev samla fallhøgd på 650 meter.[4][5][6] Frå utløpet på Hardangervidda til samløpet med hovudelva er høgdeforskjellen kring 680 meter. Vedalsfossen kjem ned i Hjølmadalen frå sidedalen Vedalen i dobbelt løp.[7] Fossen er vanskeleg tilgjengelwg. Ein kan sjå fossen frå vegen mellom Sæbø og Hjølmo.[5]
Johannes Flintoe brukte Vedalsfossen som motiv då han dekorerte «fulgeværelset» på det nye slottet i Christiania.[8]
Fossen vert stundom rekna for å ha ei høgd på 600 m, men dette er høgdepotensialet til elva om ein nytta ho til vasskraftproduksjon. På 1970-talet vurderte ein kraftutbygging av fossen, noko som ville medført tørrlegging av han.[9]
Hjølmadalen er vill og forriven. Lengre inn i dalen fell Veig gjennom Valursfossen.[10]
Sjå òg
[endre | endre wikiteksten]Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- ↑ «Søk i norgeskart.no». Henta 10. juli 2019.
- ↑ En vurdering av reiselivsnæringen i Eidfjord. Kommunen. 1981.
- ↑ Eie, John (1996). Dammer og kraftverk. NKI forl. ISBN 8256235381.
- ↑ Thuesen, Nils Petter (1948-) (2000). Fakta om Norge. Orion. ISBN 8245804274.
- ↑ 5,0 5,1 Hardangervidda: fra hytte til hytte. Gyldendal. 1998. ISBN 8205251983.
- ↑ Norge sett fra luften. Det Beste. 1980. ISBN 8270100935.
- ↑ norgeskart.no oppslag 15. desember 2018
- ↑ Vestrheim, Gjert (4. september 2015). «Venterommet». Dag og Tid. s. 28-299.
- ↑ Om Hardangervidda. Miljøverndepartementet. 1978.
- ↑ Welle-Strand, Erling (1988). De tusen fossers land. Nortrabooks. ISBN 8290103433.
- Vedalsfossen på World Waterfall Database Arkivert 2007-12-17 ved Wayback Machine.
- Denne artikkelen bygger på «Vedalsfossen» frå Wikipedia på bokmål, den 10. juli 2019.
