Warpasgiljobreen
| Warpasgiljobreen | |||
| isbre | |||
 Warpasgiljobreen sett mot sør frå eit flyfotografi på s. 30 av Proceedings, an American Philosophical Society (vol. 89, 1945)
| |||
| Land |  Antarktis
| ||
|---|---|---|---|
| Stad | Marie Byrd Land | ||
| - koordinatar | 77°05′S 145°25′W / 77.083°S 145.417°W | ||
| Administrert under | Antarktistraktaten | ||
 Warpasgiljobreen 77°05′00″S 145°25′01″W / 77.0833°S 145.417°W | |||
  Warpasgiljobreen (Antarktis)
| |||
| Wikimedia Commons: Arthur Davis Glacier | |||
Warpasgiljobreen er ei dalbre kring 40 km lang, som flyt vest til Sulzbergerisen mellom Swanson Mountains i nord og Mount Rea og Mount Cooper i sør i Edsel Ford Ranges i Marie Byrd Land. Denne breen vart oppdaga av og kalla opp etter dei fire Geological Party Expedition-medlemmane frå West Base frå U.S. Antarctic Service (USAS), på flyturar og frå landmålingar i november–desember 1940. Som ein del av Antartic Expedition i 1939-1941 leia av kontreadmiral Richard E. Byrd.
Denne breen vart seinare gjeve namnet «Arthur Davisbreen» av US-SCAN etter kontreadmiral Arthur C. Davis, ein av dei tidlege leiarane innan luftfart i US Navy.[1]
I februar 1940, kort tid etter West Base var oppretta ved Little America III, førte Paul Siple eit fly frå West Base til Edsel Ford Ranges for å finne ut kvar ein skulle utforske og gjere geologisk arbeid sommaren etter, og det vart teken mange flyfoto. I løpet av dei lange vintermånadane som følgde, vart det laga ganske nøyaktige kart av sørlege Edsel Ford Ranges. Dette er eit område på kring 18 000 kvadratkilometer med kystfjell nordvest i region i Marie Byrd Land. I løpet av vinteren 1940 vart fire menn frå Geological Party Expedition organisert og dei førebudde seg for ein særs lang tud på to hundesledar til Edsel Ford Ranges. Dei fire var Lawrence A. Warner, leiar og geolog, Charles F. Passel, ein geolog og radiotelegrafist, Harold P. Gilmour «Gil», innsamlar av biologiske prøvar og Loran Wells «Joe», fotograf og observatør.
Målet til Geological Party's Expedition var å kartlegge og ta geologiske prøvar av så mykje av den sørlege delen av Edsel Ford Range som mogeleg, og i tillegg undersøke naturressursane i området og gjere trianguleringar slik at karta vart meir nøyaktige. Dei drog frå West Base den 17. oktober 1940 og kom attende 82 dagar seinare, den 7. januar 1941 etter å ha reist totalt 691 nautiske mil med to hundesledar. I neste tre månader fekk dei støtte av fly som slapp forsyningar kvar 160 km langs den kartlagte ruta. Geologiencal Party Expedition oppdaga og vitja for første gongen kring 50 fjelltoppar, dalar og isbrear i denne regionen og samla inn 300 geologiske prøvar. Warpasgiljobreen var ein av breane som vart oppdaga.[2][3]
Den store Warpasgiljobreen vart oppdaga og kalla opp etter dei fire medlemmane i West Base Geological Party Expedition:
WARner + PASsel + GILmour + JOe = WARPASGILJO.[4]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Warpasgiljo Glacier» frå Wikipedia på engelsk, den 3. januar 2014.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ U.S. Geological Survey Geographic Names Information System: Warpasgiljobreen
- ↑ Proceedings, ein amerikansk Philosophical Society (vol. 89, 1945), «Reports on Scientific Results frå U.S. Antarctic Service Expedition, 1939-1941"
- ↑ Ice: The Antarktis Diary of Charles F. Passel, ISBN o-89672-347-X
- ↑ National Archives, Series: Central Classified Files Relating to U.S. Antarctic Service, compiled 1936-1948, File Unit: 9--13--12 UNITED STATES ANTARCTIC SERVICE-REPORTS -Edsel Ford Mountains- Gilmour, Harold P. - 1940--1941, ARC ID: 819939 / MLR Number PI-154 1-M