Ծ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ծ, ծ
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառԾ
Փոքրատառծ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում14-րդ
Հնչույթծա
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Ծ, ծ (անվանում՝ ծա), հայկական այբուբենի 14-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «50»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Բրայլով ներկայացումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արլ. Արմ.
Dots
14
Dots
34

Կրկնակ բաղաձայններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]


Կրկնակ ծ-ով գոյականներից են՝

ծծումբ
ծծմբաթթու
ներծծում։

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Ծ». U+053E
  • փոքրատառ՝ «ծ». U+056E

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։