Fixin' to Die Blues
| Fixin' to Die Blues Song av Bukka White | ||
| Utgjeve | 1940 | |
| Innspelt | Chicago, 8. mars 1940 | |
| Sjanger | Blues | |
| Lengd | 2:47 | |
| Selskap | Okeh (no. 05588) | |
| Komponist | Bukka White | |
| Tekstforfattar | Bukka White | |
| Låtskrivar(ar) | Bukka White | |
|---|---|---|
| Produsent | Lester Melrose | |
«Fixin’ to Die Blues» er ein bluessong skriven av Booker T. Washington White frå Mississippi. Han er meir kjend som Bukka White. Det er uklårt om han faktisk skreiv songen. Songen er unik blant bluessongane som handlar om å døy på den måten at han fokuserer på korleis døden påverkar den etterlatne familien og ikkje den meir typiske bluessongen der døden er den naturlege konsekvensen av eit hardt liv.
Den mest kjende utgåva av songen vart spelt inn av Bob Dylan på debutalbumet i 1962. Melodilinja er ganske så forskjellig frå utgåva til White og teksten er òg endra. Det har vorte sagt at Dylan var inspirert av Dave Van Ronk si utgåve av songen, noko som vart nemnt av Van Ronk i Martin Scorsese-dokumentaren No Direction Home.
I 2002 spelte Robert Plant, tidlegare i Led Zeppelin, ei utgåve kalla «Funny In My Mind (I believe I’m Fixin’ To Die)», der han la til eit slags refreng. Led Zeppelin spelte stundom songen på konsertar som ein del av «Whole Lotta Love».
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Fixin' to Die Blues» frå Wikipedia på engelsk, den 17. oktober 2009.