Manganitt
| Manganitt | |||
 Manganitt frå Ilfeld i Thüringen i Tyskland (storleik: 5.2×4.1×2.7 cm) | |||
| Generelt | |||
|---|---|---|---|
| Kategori | Oksydmineral | ||
| Kjemisk formel | MnO(OH) | ||
| Strunz-klassifisering | 04.FD.15 | ||
| Dana-klassifisering | 06.01.03.01 | ||
| Krystallsymmetri | Monoklin 2/m prismatisk | ||
| Einingscelle | a = 8.94 Å, b = 5.28 Å, c = 5.74 Å; β = 90°; Z = 8 | ||
| Identifikasjon | |||
| Farge | Mørkestålgrå til svart, raudbrun i transmittert lys, grå-kvit med brunaktig tone, med blodraude indre refleksjonar i reflektert lys | ||
| Krystallform | Tynn prismatisk krystallar, massive til trådaktig | ||
| Krystallsystem | Monoklin, pseudo-ortorombisk | ||
| Tvilling | Kontakt og penetrerande tvillingar på {011} | ||
| Kløyv | {010} perfekt, {110} og {001} god | ||
| Brot | Ujamn | ||
| Fastleik | Sprø | ||
| Mohs hardleiksskala | 4 | ||
| Glans | Under metallisk | ||
| Strekfarge | raudbrun til nesten svart | ||
| Transparens | Ugjennomsiktig, gjennomsiktig på tynne kantar | ||
| Spesifikk vekt | 4.29–4.34 | ||
| Optiske eigenskapar | |||
| Optiske eigenskapar | Toaksa (+) | ||
| Brytingsindeks | nα = 2.250(2) nβ = 2.250(2) nγ = 2.530(2) | ||
| Dobbeltbryting | δ = 0.280, dobbelrefleks: tydeleg i grått | ||
| Pleokroisme | Matt | ||
| 2V-vinkel | Liten | ||
| Dispersjon (spreiing) | Særs sterk | ||
| Kjelder | [1][2][3][4][5] | ||
Manganitt er eit stålgrått til svart manganmineral med submetallisk glans. Det krystalliserer monoklint og har kjemisk formel MnOOH. Det finst som lågtemperaturdanningar på hydrotermale gangar. Mineralet har ei viss tyding som manganmalm.
Sjølv om det vart skildra med fleire namn så tidleg som i 1772, vart namnet manganitt først nytta i ein publikasjon av W. Haidinger i 1827.[6]
Det er kjent frå fleire små førekomstar ved Kristiansand.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Manganitt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/manganitt.
- ↑ Handbook of Mineralogi
- ↑ Mindat
- ↑ Webmineral data
- ↑ Klein, Cornelis and Cornelius S. Hurbut, Jr., Manual of Mineralogi, Wiley, 20th ed., 1985, p. 317 ISBN 0-471-80580-7
- ↑ T. P. Moore, Famous Mineral Localities: Ilfeld, Harz Mountains, Thüringen, Tyskland, The Mineralogical Record, vol. 41, no. 6, 2010.
- ↑ Palache, Charles, Harry Berman and Clifford Frondel, The System of Mineralogi V.1, p. 646, Wiley, 7th ed., 1944