Pseudobrookitt
Hopp til navigering
Hopp til søk
| Pseudobrookitt | |
 Pseudobrookitt-nålar frå Topaz Mountain i Utah (storleik: 2,7 x 2,0 x 1,6 cm) | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Oksydmineral |
| Kjemisk formel | Fe2TiO5 |
| Strunz-klassifisering | 04.CB.15 |
| Krystallsymmetri | Ortorombisk dipyramidal H-M-symbol: (2/m 2/m 2/m) Romgruppe: Bbmm |
| Einingscelle | a = 9.81 Å, b = 9.95 Å, c = 3.73 Å; Z=8 |
| Identifikasjon | |
| Farge | Mørk raudbrun, brunsvart, svart |
| Krystallform | Prismatisk til nåleliknande, stripete |
| Krystallsystem | Ortorombisk |
| Kløyv | Tydeleg på {010} |
| Brot | Ujamn til undermuslig |
| Mohs hardleiksskala | 6 |
| Glans | Diamantaktig, feittete, metallisk |
| Strekfarge | Brun |
| Transparens | Ugjennomsiktig, gjennomsiktig i tynne fliser |
| Spesifikk vekt | 4.33–4.39 |
| Optiske eigenskapar | |
| Optiske eigenskapar | Toaksa (+) |
| Brytingsindeks | nα = 2.350 nβ = 2.390 nγ = 2.420 |
| Dobbeltbryting | δ = 0.070 |
| 2V-vinkel | Målt: 50° |
| Kjelder | [1][2][3] |
Pseudobrookitt er eit raudbrunt til svart, rombisk mineral, som finst særleg på holrom i lavabergartar. Det består av jarn-titanoksid, Fe2TiO5. Mineralet er kjent i relativt store krystall frå Havredal i Bamble, men er her omdanna til ei blanding av hematitt og rutil.
Pseudobrookitt vart først skildra i 1878 etter ein førekomst i Uroi Hill (Arany Hill) i Simeria i Hunedoara fylke i Romania. Namnet kjem frå greske ψευδής, for falsk og brookitt på grunn av likskapen til brookitt.[1]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Pseudobrookitt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/pseudobrookitt.
