Wikipedia:Utvald artikkel/Veke 12, 2024

Finsk fonologi er karakterisert av eit rikt vokalsystem (8 vokalar og 18 ulike diftongar), og eit relativt lite konsonantsystem (14 konsonantar). Eit sentralt suprasegmentalt trekk er kvantitet, alle vokalfonem og nesten alle konsonantfonem kan vere både lange og korte. Hovudtrykket i finsk fell alltid på den første stavinga i ordet, uavhengig av lengde.

Eit av dei sentrale fonologiske fenomena i finsk er vokalharmonien. Finsk har såkalla palatal vokalharmoni, eller fremre-bakre-homonymi. I finske ordstammar kan vokalane a, o og u ikkje opptre i lag med dei fremre vokalane ä, ö und y. I suffiks er vilkåra litt annleis: Her kan a, o, u berre opptre viss det i ordstammen opptrer a, o, u. Les meir …