Bournonitt
| Bournonitt | |
 Bournonitt og barytt | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Svovelsaltmineral |
| Kjemisk formel | PbCuSbS3 |
| Strunz-klassifisering | 02.GA.50 |
| Dana-klassifisering | 3.4.3.2 |
| Identifikasjon | |
| Farge | Stålgrå til jern-svart |
| Krystallform | Krystall er korte prismatiske til tavleforma, ofte stripete; vanlegvis som delvis parallelle samlingar. Òg massive, korna til kompakt |
| Krystallsystem | Ortorombisk |
| Tvilling | på {110}, vanlegvis som kross eller tannhjul samlingar |
| Kløyv | [010] uperfekt |
| Brot | Undermuslig til Ujamn |
| Mohs hardleiksskala | 2.5 - 3.0 |
| Glans | Briljant til matt |
| Strekfarge | Stålgrå til jern-svart |
| Transparens | Ugjennomsiktig |
| Spesifikk vekt | 5.7 - 5.9 |
| Optiske eigenskapar | |
| Pleokroisme | Særs svak |
| Kjelder | [1][2] |
Bournonitt er eit stålgrått mineral med metallglans, eit svovelsalt av bly og kopar, PbCuSbS3, som krystalliserer rombisk. Det finst til dømes i Cornwall i Storbritannia, Böhmen i Tsjekkia, Mexico og i Sør-Amerika. I Noreg er det påvist frå Sulitjelma i Nordland.
Det vart først nemnt av Philip Rashleigh i 1797 som eit malm av antimon og vart fullstendig skildra i 1804 av den franske krystallografen og mineralogen Jacques Louis, Comte de Bournon (1751–1825), som det har fått namn etter. Namnet Bournon gav sjølv var endellione, sidan brukt i forma endellionitt.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Bournonitt. (14. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/bournonitt.
- ↑ http://rruff.geo.arizona.edu/doclib/hom/bournonite.pdf Handbook of Mineralogy
- ↑ http://webmineral.com/data/Bournonite.shtml Webmineral data
Bakgrunnsstoff[endre | endre wikiteksten]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Bournonitt