Bygdemål

Bygdemål (opphavleg kalla landsmål av Ivar Aasen, men omgrepet vart frå 1929 til ei tilvising til nynorsk som skriftspråk^[1]) er tradisjonelt sett dialektar tala utanfor byane, i den grada desse skil seg frå talemåla ein talar der.^[2]

Bygdemål skil seg frå bymål ved at dei ofte har breiare lydleg variasjon og er lausare knytt til danna daglegtale og standardmåla, som bokmål og nynorsk. Dette blir kontrastert med bymåla, som er særprega av dialektane i byane.^[3]