Hopp til innhald

Magnificat av Bach

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Magnificat i D-dur
BWV 243
Magnificat av Johann Sebastian Bach
SjangerKoral
PeriodeBarokken
Komponert1728-1731
Urframføring2. juni 1733
Publiseringsdato1828
Typisk lengd27:52
Satsar/akter12
ToneartD-dur

Magnificat i D-dur, BWV 243, er ein magnificat komponert av Johann Sebastian Bach.

Han vart komponert i Leipzig i 1728-1731 for pinsen den 2. juni 1733. Bach vart utnemnd til musikkdirektør i Leipzig og kantor ved Tomaskyrkja i mai 1723. I desember hadde han alt komponert 30 kantatar og på juledag presenterte koret hans tre nyskrivne verk, Christen, ätzet diesen Tag BWV 63, Sanctus i C for morgontenesta og ein Magnificat i Ess-dur for aftansongen. Det siste av desse tre stykka danna grunnlaget for Magnificat i D-dur og har blitt eit av dei mest kjende korverka til Bach.[1]

Teksten er henta frå Evangeliet etter Lukas 1: 46-55.

Temaet er basert på salmen «Meine Seele erhebet den Herren» (Tysk Magnificat). Den tidlegare kjende kjelda til denne melodien kjem frå regionen Soest i 1532.

Instrumentering og struktur

[endre | endre wikiteksten]

Stykket er instrumentert for tre trompetar, pauke, to tverrfløyter, to oboar, to oboar d'amore, to fiolinar, bratsj og basso continuo (+ fiolonsell, violone, fagott), samt fem songsolistar (sopran 1 og 2, alt, tenor, bass) og femdelt kor (SSATB).

Det består av tolv satsar:

  1. Magnificat anima mea Dominus
  2. Et exultavit spiritus meus
  3. Quia respexit humilitatem
  4. Omnes generationes
  5. Quia fecit mihi magna
  6. Et misericordia
  7. Fecit potentiam
  8. Deposuit potentes de sede
  9. Esurientes implevit bonis
  10. Suscepit Israel suum
  11. Sicut locus est ad patres nostros
  12. Gloria Patri
  13. Sicut erat in principio

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]