Pentlanditt
| Pentlanditt | |
 | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Sulfidmineral |
| Kjemisk formel | jern-nikkelsulfid:(Fe,Ni)9S8 |
| Strunz-klassifisering | 02.BB.15a |
| Identifikasjon | |
| Farge | Gulaktig bronse |
| Krystallform | heksotaheder sjelden; massiv til korna |
| Krystallsystem | Isometrisk |
| Kløyv | fråverande - åttesidig deling |
| Brot | Muslig |
| Mohs hardleiksskala | 3,5-4 |
| Glans | metallisk |
| Strekfarge | lys bronse-brun, grønaktig svart |
| Spesifikk vekt | 4,6-5,0 |
| Optiske eigenskapar | |
| Brytingsindeks | ugjennomsiktig |
| Smeltbarheit | 1,5-2 |
| Andre eigenskapar | vert magnetisk ved oppvarming |
| Kjelder | [1][2][3][4][5][6][7] |
Pentlanditt er eit bronsegult, metallisk mineral, eit jernnikkelsulfid, (FeNi)9S8, med kubisk symmetri. Det opptrer samanvekst med pyrrhotitt i førekomstar knytet til gabbromassiv, og er den viktigaste nikkelerts, og finst mellom anna i Sudbury i Ontario i Canada; Petsjenga i Russland og det var tidlegare drift på ei rekkje førekomstar i Noreg.
Mineralet vart først påvist og skildra frå Espedalen nikkelgruve under namnet jernnikkelkis av K. J. A. T. Scheerer i 1843. Det er kalla opp etter den irske naturforskaren Joseph Barclay Pentland (1797–1873).
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- «Pentlanditt», Store norske leksikon, 14. februar 2009, henta 14. februar 2014
- ↑ Handbook of Mineralogi
- ↑ Mindat.org
- ↑ Hurlbut, Cornelius S.; Klein, Cornelis, 1985, Manual of Mineralogi, 20th ed., Wiley, p. 280-281 ISBN 0-471-80580-7
- ↑ Mindat.org - Forum
- ↑ Webmineral.com
- ↑ «Pentlandit» (på tysk).
- ↑ Schumann, Walter (1991). Mineralien aus aller Welt (på tysk) (2 utg.). BLV. s. 224. ISBN 3-405-14003-X.
