Stelleritt
| Stelleritt | |
 | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Mineral |
| Kjemisk formel | Ca(Al2Si7O18)•7H20 |
| Krystallsymmetri | F2/m 2/m 2/m |
| Identifikasjon | |
| Farge | fargelaus til kvit, rosa, oransje |
| Krystallform | Kuleforma, stjerneforma, søyleforma |
| Krystallsystem | Ortorombisk |
| Kløyv | perfekt på {010} |
| Brot | Ujamn |
| Mohs hardleiksskala | 4.5 |
| Glans | perleaktig |
| Strekfarge | kvit |
| Transparens | Gjennomsiktig til gjennomskineleg |
| Spesifikk vekt | ca. 2.2 |
| Tettleik | 2.13 g/cm3 |
| Optiske eigenskapar | |
| Optiske eigenskapar | Toaksa (-), a=1.4848, b=1.4864-1.4964, g=1.4979 |
| Dobbeltbryting | δ = 0.013 |
| Kjelder | [1] |
Stelleritt er eit ganske sjeldan mineral i zeolitt-gruppa med samansetjing CaAl2Si7O18·7H2O.
Det er kalla opp etter Georg Wilhelm Steller (1709–1746) som var ein tysk oppdagar og zoolog, som oppdaga mineralet.[1]
I Noreg er det kjent mellom anna frå sølvførande gonger på Kongsberg og frå jernmalmførekomstar ved Arendal.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Stelleritt. (19. mars 2012). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/stelleritt.