Uvarovitt
| Uvarovitt | |
 Uvarovitt-druse frå Uralfjella i Russland (storleik: 18.3 x 13.1 x 2.0 cm) | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Nesosilikat |
| Kjemisk formel | Ca3Cr2Si3O12 |
| Strunz-klassifisering | 09.AD.25 |
| Krystallsymmetri | Isometrisk heksoktahedral H-M-symbol (4/m32/m) Romgruppe: I a3d |
| Einingscelle | a = 11.99 Å; Z=8 |
| Identifikasjon | |
| Farge | grøn, smaragdgrøn, grøn-svart |
| Krystallform | Idiomorf krystallar, korna, massive |
| Krystallsystem | Kubisk |
| Brot | Ujamn, muslig |
| Mohs hardleiksskala | 6.5-7.5 |
| Glans | glasaktig |
| Strekfarge | Kvit |
| Transparens | Gjennomsiktig, gjennomskineleg |
| Spesifikk vekt | 3.77 - 3.81 |
| Optiske eigenskapar | |
| Optiske eigenskapar | Isotrop |
| Brytingsindeks | n = 1.865 |
| Andre eigenskapar | Fluorescerande raud i både kort- og langbølgja UV |
| Kjelder | [1][2][3] |
Uvarovitt eller kromgranat, ein kromhaldig granat med smaragdgrøn farge og kjemisk samansetjing Ca3Cr2Si3O12. Uvarovitt dannar kjemiske blandingsrekkjer med dei andre ugranditt-granatane som grossular og andraditt.
Det vart oppdaga i 1832 av Germain Henri Hess som kalla det opp etter grev Sergej Semenovitsj Uvarov (1765–1855), ein russisk minister og amatørmineralsamlar.[1]
Det er mellom anna kjent frå kromførekomstar ved Outokumpu i Finland og frå Ural i Russland. I Noreg finst det som eit sjeldan mineral frå Feragen på Røros og Grua på Hadeland.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Uvarovitt. (2012, 11. november). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/uvarovitt.