Beirutelva

Beirutelva
elv
Land	Libanon
Beirutelva 33.9052°N 35.5419°E / 33.9052; 35.5419
Wikimedia Commons: Beirut River

Beirutelva (arabisk نهر بيروت, Nahr Bayrūt) er ei elv i Libanon. Elva renn frå aust til vest, og svingar så nord, mellom sjølve byen Beirut og dei austlege forstadane, hovudsakleg Bourj Hammoud og Sin el Fil. I følgje ei populær seg skal St. Georg ha drepe ein drake ved elvemunningen.

Kjelder

Elva får vatn frå snøsmelting og kjelder på vestsida av fjellet Kneisseh og sørsida av Sannine nær byane Hammana og Falougha, og munnar ut i Middelhavet nord for Beirut, like aust for hamna i byen.

Historie

Under steinalderen var Beirut to øyar i deltaet til Beirutelva, men over hundreåra mudra elva til og dei to øyane vart knytte saman. Høgrebreidda av Beirutelva, sørvest for fjellbyen Beit Mery på 125 meter over havet, er ein arkeologisk stad, «Beit Mery I», som vart funnen av jesuittpresten Dillenseger som fann ut at det var ein akeuleisk stad.

I antikken vart elva kalla Magoras, og her vart guden Heliopolis dyrka. Romarane bygde ein akvedukt, som hadde ei 240 meter bruk som kryssa elva, for å gje Beirut (Berytus) vatn.

Ein trur at Fakhreddine, renessanseprinsen i Libanon, bygde eller reparerte brua med sju bogar over elva, som var ein bekk om sommaren, men som kan verte eit stryk om vinteren.

Under industrialiseringa vart det bygd mange lagerhus og bygg for skipstenester langs elva, fordi ho låg nær hamna i byen, særleg i Bourj Hammoud. På midten av 1800-talet hadde Beirut utvida seg til innafor 10 km av elva, som framleis gav elva vatn via den romerske akvedukten.

Natur

Beirutdalen

I følgje naturvernarar, er den 20 km lange Beirutdalen, særleg den øvre delen, eit av dei viktigaste områda for trekkfuglar i Libanon, inkludert 33 forskjellige fugleartar, som spurvehauk, våkar, stork, pelikan, nattramn bieter og svale.

Byspreiing

Elvedalen strekkjer seg over fleire kommunar som ikkje formelt verna elva frå jakt, eld, byutvikling, avskoging, vassforureining og overbeiting. Så snart elva renn inn i området kring Beirut, vert ho særs forureina, med industrielt avfall frå dei forskjellige fabrikkane i området, kloakk og avfall frå slakteriet i Karantina som dei største kjeldene. I 2004 bygde Cedar Environmental eit kompostanlegg som skulle hindre slakteriet å dumpe avfall rett i Beirutelva.

Flaumfare

Elva vart omgjort frå ei elv med breidder til ein betongkanal i 1968. I 1970 vart det gjort omfattande arbeid langs elvebreidda for å verne den austlege forstaden Bourj Hammoud mot flaumar. I 1974 vart ETEC Consulting Engineers hyrt inn for å lage eit flaumkontrollsystem som omfatta ein 32 meter brei kanal med kapasitet på 800 m³/s.

I 2005 førte uvêr til flaumskadar i forstaden Bourj Hammoud og Karantina, og ei bru ved hamna i Beirut kollapsa under vasstrykket. In 2005, the City of Bourj Hammoud in conjunction with CETE Méditerranée with logistical support from the City of Marseille, initiated a risks diagnosis that revealed seismic, flood and technological risks for the suburb.

Rehabilitering av elva

Libanesarane har vist stor interesse for å rehabilitere Beirutelva og gjere ho om til ein berekraftig, grønt offentleg område, og eit miljøvenleg transport- og vassreservesystem.

Så langt har ikkje den libanesiske regjeringa teke initiativ til å rehabilitere elva, og dei mange kreative ideane frå mange libanesiske naturvernarar og arkitektar står framleis berre på papiret.

Bruer

Det er i dag seks bruer som kryssar elva, og knyter Beirut saman med forstadane sine. Frå nord til sør er desse:

• Charles Helou
• Armenia
• Yerevan
• El Wati
• Furn el Chebak
• El Basha

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Beirut River» frå Wikipedia på engelsk, den 14. august 2014.
  • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:

Bakgrunnsstoff

• "Beirut Green River Project Photos"-Patrick Galey
• Beirut River Corridor Area Arkivert 2012-04-15 ved Wayback Machine.
• Tales of the Beirut River av Joanna Saad-Sulonen Arkivert 2012-04-15 ved Wayback Machine.