Hopp til innhald

Sabeisk

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Votivstele med sabeisk inskripsjon retta til den sabeiske hovudguden Almaqah og som nemner fem andre sørarabiske gudar, to regjerande herskarar og to guvernørar: «Ammī'amar son av Ma'dīkarib dedisert til Almaqah Ra'suhumū. Med 'Athtar, med Almaqah, med dhāt-Ḥimyam, med dhât-Bad'dân, med Waddum, med Karib'īl, med Sumhu'alī, med 'Ammīrayam og med Yadhrahmalik.» Alabastar, c. 700 f.Kr,, Jemen, truleg i områda rundt Ma'rib (?).

Sabeisk, òg kjend som himyarittisk, var eit semittisk språk innanfor språkgruppa gamle sørarabiske språk som vart talt av sabanarar i dagens Jemen, blant anna i oldtidsriket Saba (kjent frå Bibelen) frå rundt 900-talet f.Kr. og fram til 500-talet e.Kr. Det var nytta som eit skriftspråk av andre folk (sha‘bs) i oldtidens Jemen, det vil seia av hasjidittene, sirwahittene, humlanittene, ghaymanittene, himyarere, radmanittere og vidare.[1] Det var skrive med sørarabisk alfabet. Det er funne fleire tusen innskrifter på sabeisk.

Sørarabisk alfabet, som var eit alfabet med 29 bokstavar, vart nytta i Eritrea, Etiopia og Jemen på byrjinga av 700-talet f.Kr. på alle tre stadane, og utvikla seg seinare til ge'ez-skrifta.

  1. Korotayev, Andrey (1995): Ancient Yemen.