Sepiolitt
| Sepiolitt | |
 Ein prøve av sepiolitt | |
| Generelt | |
|---|---|
| Kategori | Fylosilikat |
| Kjemisk formel | Mg4Si6O15(OH)2·6H2O |
| Strunz-klassifisering | 09.EE.25 Enkle, tetraeder-nett av ringar i grupper på seks |
| Dana-klassifisering | 74.03.01b.01 Palygorskite-sepiolittgruppa |
| Krystallsymmetri | Ortorombisk 2/m2/m2/m |
| Einingscelle | a = 5,21 Å, b = 26,73 Å, c = 13,5 Å; Z = 4 |
| Identifikasjon | |
| Farge | Gråaktig kvit, kvit, kvit med ein gulaktig eller raudaktig tone; blågrøn |
| Krystallform | Kompakt kuleforma, jordaktig, leiraktig, massiv; sjeldan fin trådaktig langs [001] |
| Krystallsystem | Ortorombisk - Dipyramidal |
| Mohs hardleiksskala | 2 |
| Glans | Matt, jordaktig |
| Strekfarge | Kvit |
| Transparens | Ugjennomsiktig |
| Spesifikk vekt | 2; tørre porøse massar flyt på vatn |
| Optiske eigenskapar | |
| Optiske eigenskapar | Toaksa (-) |
| Brytingsindeks | nα = 1,520 nβ = 1,520 nγ = 1,530 |
| Dobbeltbryting | δ = 0,010 |
| 2V-vinkel | Målt: 20° til 70°, Utrekna: 18° |
| Kjelder | [1][2][3] |
Sepiolitt er eit magnesiumhaldig leirmineral med kjemisk formel Mg4Si6O15(OH)2·6H2O, eit sjiktgittersilikat med framtredande kjedestruktur. Det opptrer i massiv form som merskum. Det kan òg vere bestanddel av einskilde former for bergkork, bergtre og liknande.
Det vart først skildra i 1847 etter ein førekomst i Bettolino i Baldissero Canavese i provinsen Torino i Piemonte i Italia. Namnet kjem av likskapen til dei porøse beina til ein akkar frå det greske, sepion.[2]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- «sepiolitt». Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014.
