Tyndalleffekt

Mjøl i vatn ser ut til å ha ein blå farge fordi berre spreidd ljos når sjåaren og det blå ljoset vert spreidd meir enn raudt ljos.

Tyndalleffekt eller tyndallspreiing er spreiing av ljos mot partiklar mindre enn bølgjelengda til ljoset, spesielt spreiing mot partiklane i ei kolloidal løysing. Effekten vart først skildra av John Tyndall i 1868. Ljos som blir spreidd vinkelrett på stråleretninga, viser seg å vere fullt lineært polarisert. I andre retningar er det delvis polarisert, kalla Tyndalls fenomen. Effekten minnar om rayleighspreiing.

Tyndalleffekten blir nytta for å avgjere konsentrasjon av kolloidale løysingar ved hjelp av nephelometer eller diafanometer.

Kjelder

• tyndalleffekt. I Store norske leksikon. Henta frå: http://snl.no/tyndalleffekt