Hopp til innhald

Den galante stilen

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Klassisk musikk
Mellomaldermusikk (476 – 1400)
Renessansen (1400 – 1600)
Barokken (1600 – 1760)
Rokokko (1720 – 1770)
Wienerklassisismen (1730 – 1820)
Romantikken (1815 – 1910)

Den galante stilen (òg førklassisk og rokokkomusikk) er ei musikalsk stilretning frå andre halvdelen av 1700-talet i overgangen mellom barokkmusikken og klassisismen.

Historikk og skildring

[endre | endre wikiteksten]

Stilen oppstod i seinbarokken, som ein reaksjon på den strengt polyfone stilen i barokken, og viser i større grad til ein måte å skriva musikk på enn ein epoke. Tidsmessig fall førklassisisme saman med rokokkotida innan biletkunst, og sidan musikkstilen til ein viss grad òg kan seiast å dela nokre kjenneteikn med biletkunsten i samtida, til dømes med friskheit, tilgjengelegheit og sjarme, blir han iblant kalla «rokokkomusikk».

Viktige kjenneteikn
  • Nært opp til bel canto-ideala (songbar, naturleg, forståeleg)
  • Gjennomsiktig lydbilde med få stemmer og ei dominerande melodistemme
  • Enkle, men verknadsfulle harmoniske forløp
  • Korte og enkle melodifraser som ofte blir gjentatt
  • Elegant melodikk og ornamentering

Den følsame stilen

[endre | endre wikiteksten]

I Tyskland oppstod «den følsame stilen» (empfindsamer Stil) som ei intensivering av den galante stilen. Sentralt står fridommen til å uttrykka kjensler, og musikken er full av overraskingar som brå, hyppige og uventa modulasjonar, teksturendringar, pausar, uvanlege melodivendingar, uførebudde dissonansar og plutselege sforzandoar.

Viktige komponistar

[endre | endre wikiteksten]

Førklassisismen blei gjerne delt opp dei fire «skulane»: Paris (galant), Berlin (kjenslevar), Mannheim (mellom dei to føre) og Wiener (forløpar for wienerklassisismen).

Den norsk-dansk-tyske komponisten Johan Henrik Freithoff frå Kristiansand skreiv til dels i galant stil.

Litteratur

[endre | endre wikiteksten]