Ole Sverre
| Ole Sverre | |
 | |
| Statsborgarskap | Noreg |
| Fødd | 7. juni 1865 Fredrikstad |
| Død |
31. januar 1952 (86 år) |
| Yrke | arkitekt |
| Ektefelle | Anna Sverre |
| Ole Sverre på Commons | |
Ole Andreas Sverre (7. juni 1865–31. januar 1952), opphavleg etternamn Olsen, var ein norsk arkitekt frå Fredrikstad. Han teikna ei rekkje signalbygg i heimbyen men framfor alt i Oslo, og meistra meir enn dei fleste arkitektar å ta del i den omfattande tekniske og stilmessige utvikling frå historismen og fram til funksjonalismen som spelte ut seg under hans lange yrkesaktive periode.
Liv og virke[endre | endre wikiteksten]
Bakgrunn[endre | endre wikiteksten]
Ole Andreas Olsen var son av byggmeister Erik Olsen (1831–1918) og Josefine Andrea Nicolaysen (1839–99). Han tok eksamen ved Trondhjems Tekniske Læreanstalt i 1886 og ved den tekniske høgskulen i Charlottenburg i Berlin i 1890. Mellom dette var han ssistent hos professor Hans Grisebach i Berlin 1887–88. Namneendringa av etternamnet til Sverre vart gjord i 1896.
Virke som arkitekt[endre | endre wikiteksten]
Sverre praktiserte i Oslo. Han hadde i mange år ein fremskutt plass blant arkitektane i hovudstaden, og har levert teikningar til ei lang rekkje kjende bygningar. Av verka hans kan nemnast Holmenkollens turisthotell, turnhallen i Fredrikstad, Norges landbrukshøgskule-bygg på Ås, Keisar Wilhelms jaktslott og stavkyrkje i Rominten i Aust-Preussen, det første Skimuseet på Frognerseteren, om- og nybygginga av Grand Hotel og mange større villaer og andre bygningar, blant anna skipsreiar Fred. Olsen sin villa ved Drammensveien og Halléngården på Grünerløkka. Han teikna òg storparten av det katolske Vor Frue Hospital i Oslo. Han teikna òg varehuset Steen & Strøm
Etter krigen vart Sverre fråteken retten til medlemskap i Norske arkitekters landsforbund i to år, fram til 1. januar 1948.[1] Tilsvarande straff vart gjeven til arkitektar som var medlem i det nazifiserte arkitektforbundet eller som hadde utført særleg graverande tilfelle av arbeid for okkupasjonsmakta.[2]
Ole Sverre var sportsleg interessert. I 15 år var han president i Noregs Roforbund og vart etterkvart forbundet sitt æresmedlem. Han var òg æresmedlem i Christiania Roklub og Fredrikstad Turnforening.
Prisar og utmerkingar[endre | endre wikiteksten]
Sverre vart tildelt Kongen sin fortjenstmedalje i gull og var innehavar av Dannebrogordenen og Nordstjerneordenen.
Han mottok Sundts premie to gonger, første gong i 1908 for Villa Fredly i Drammensveien 41, andre gong i 1912 for Drammensveien 89.
Galleri[endre | endre wikiteksten]
-
Ur-bygningen på NMBU sett frå parken -
Grand Hotell, 1913 -
Christiania Roklub, 1924 -
Storgata 10a og 12, 1931 -
Sverreslottet, Drammensveien 44b og Thomles gate 4-6 -
Steen & Straum varemagasin, 1930
Referansar[endre | endre wikiteksten]
- ↑ Møllerhaug, Nicholas: Stupet - Leif Grungs krig, Forlaget Vigmostad & Bjørke AS, Bergen 2016, s. 326, 328.
- ↑ Møllerhaug, Nicholas: Stupet - Leif Grungs krig, Forlaget Vigmostad & Bjørke AS, Bergen 2016, s. 323.
- Denne artikkelen bygger på «Ole Sverre» frå Wikipedia på bokmål, den 29. september 2018.
Bakgrunnsstoff[endre | endre wikiteksten]
- Arc! Ole Sverre
- Ole Sverre i Norsk biografisk leksikon, 2. utg.
- «Ole Sverre» (på engelsk). Olympedia. Henta 14. april 2023.