Hopp til innhald

Eudialytt

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Eudialytt

Generelt
KategoriSyklosilikat
Kjemisk formelNa15Ca6(Fe,Mn)3Zr3SiO(O,OH,H2O)3
(Si3O9)2(Si9O27)2(OH,Cl)2
Strunz-klassifisering09.CO.10
KrystallsymmetriTrigonal - heksagonal ulikesida
H-M-symbol: (32/m)
Romgruppe: R3m
Identifikasjon
Fargeraud, magenta, brun; òg blå og gul
Krystallformkrystallar er korte romboedriske til lange prismatisk, korna, ujamne massar
KrystallsystemTrigonal
Kløyvtydeleg på {0001} uperfekt på {1120}
BrotUjamn
FastleikSprø
Mohs hardleiksskala5 - 6
Glansglasaktig
StrekfargeKvit
TransparensGjennomsiktig til gjennomskineleg
Spesifikk vekt2.74–3.10
Optiske eigenskapar
Optiske eigenskaparEinaksa (+/-)
Brytingsindeksnω = 1.606–1.610 nε = 1.610–1.613
Dobbeltbrytingδ = 0.004
PleokroismeSvak: O= fargelaus, bleik gul, rosa; E= rosa til fargelaus
OppløyselegheitH2SO4
Andre eigenskaparLett radioaktiv
Kjelder[1][2][3]

Eudialytt er eit raudt eller brunleg mineral med komplisert kjemisk samansetjing, vesentleg eit silikat av natrium, kalsium, jarn og zirkonium, med hydroksyl og klor. Krystalliserer trigonalt. Finst i nefelinsyenittar og tilsvarande pegmatittar, til dømes på Grønland og Kola. Ein brun, niobhaldig varietet vart skildra frå Langesundsfjorden i 1847 under namnet eukolitt.

Eudialytt i syenitt i Brasil. Det kvite mineralet er alkalifeltspat, det svarte er ægirin, og det vesle brune er biotitt.

Eudialytt vart først skildra i 1819 etter ein førekomst i nefelinsyanitt i Ilimaussaq sørvest på Grønland.[1]

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]
Commons har multimedium som gjeld: Eudialytt