Hopp til innhald

Slaget ved The Lizard

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Slaget ved the Lizard
Del av den spanske arvefølgjekrigen

Slaget ved The Lizard (1707), av Jean Antoine Théodore de Gudin.
Dato 21. oktober 1707
Stad Lizard Point i Cornwall
Resultat Fransk siger
Partar
 Storbritannia  Frankrike
Kommandantar
Det britiske flagget Richard Edwards Flagget til Frankrike René Duguay-Trouin
Flagget til Frankrike Claude de Forbin
Styrkar
5 krigsskip
80-130 handelsskip
13 krigsskip
Tap
1 krigsskip øydelagd, 3 kapra
Om lag 15 handelsskip kapra
1 000+ døde
Ingen tapte skip
Den spanske arvefølgjekrigen
Flamske og rhinske felttog
Friedlingen – Kehl – Ekeren – Höchstädt – Speyerbach – Schellenberg – Blenheim – Elixheim – Ramillies – Stollhofen – Oudenarde – Beachy Head – Lizard Point – Wijnendale – Lille – Malplaquet – Bouchain – Denain

Italienske felttog
Carpi – Chiari – Cremona – Luzzara – Cassano – Nice – Calcinato – Torino – Castiglione – Toulon – Gaeta – Cesana – Campo Maior – Siracusa
Spanske og portugisiske felttog

Cádiz – Vigobukta – Cap de la Roque – Gibraltar – Ceuta – Málaga – Cabritaneset – Montjuïc – 1. Barcelona – Badajoz – 2. Barcelona – Santa Cruz de Tenerife – Almansa – Xàtiva – Ciudad Rodrigo – Tortosa – Menorca – La Gudina – Almenar – Saragossa – Brihuega – Villaviciosa – 3. Barcelona

Slaget ved the Lizard (fransk Combat du Cap Lézard) fann stad den 21. oktober 1707 under den spanske arvefølgjekrigen nær Lizard Point i Cornwall med to franske skvadronar under René Duguay-Trouin og Claude de Forbin og ein engelsk konvoi, verna av ein skvadron under kommandant Richard Edwards.[1]

Duguay-Trouin og Forbin var to av dei mest suksessrike franske marinekommandantane og dei hadde påført den allierte handelsflåten store tap.

Den 20. oktober 1707 la ein stor handelsflåte på 80 til 130 engelske skip ut frå Plymouth på veg mot Portugal med forsyningar til krigen i Spania. Det var fem engelske eskorteskip under kommandantan Edwards som følgde desse.

Dagen etter, nær Lizard Point, vart dei oppdaga av to franske skvadronar med seks skip i kvar. Teknisk sett var Forbin den øvste franske offiseren, men Duguay-Trouin var meir aggressiv, og skipa hans leia åtaket og påførte mest skade, etter at Forbin hadde oppdaga den britiske konvoien.

Dette slaget vart nesten ein totalt siger for franskmennene: «Cumberland», «Chester» og «Ruby» vart ekne, men «Royal Oak» kom seg inn til Kinsale med nokre handelsfartøy. «Devonshire» forsvarte seg sjølv i fleire timar mot sju franske skip, før ho tok fyr og eksploderte, berre to av 900 mann overlevde.

Involverte skip

[endre | endre wikiteksten]

Storbritannia (Richard Edwards)

[endre | endre wikiteksten]
  • HMS «Cumberland» 80 - kapra av «Lys» og «Gloire»
  • HMS «Devonshire» 80 - eksploderte
  • HMS «Royal Oak» 76 - rømde
  • HMS «Chester» 50 , kaptein John Balchen - kapra
  • HMS «Ruby» 50 - kapra

80 til 130 handelsskip

  1. Allen p.103

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]