Syndflod
Syndflod (frå lågtysk sintfluot, tysk Sündflut, 'veldig flaum' eller 'vedhaldande, sterk straum') kan visa til langvarig, sterkt regn, ein stor flaum eller til veldig oversvømmingar i mytologien, som Syndfloda i Bibelen.
Syndflodsoger er kjende frå Mesopotamia, som i Gilgamesj-eposet, der Utnapishtim overlever ein storflaum, soga om Devkalion i gresk mytologi, Bibelen og Koranen, som omtaler Noah og Noahs ark, Puranaene om Manu, Bergelme i norrøn mytologi og frå nord- og søramerikansk mytologi. I ei rekkje av desse overlever nokre menneske i båtar.
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- «syndflod» i Nynorskordboka.
- Stordalen, Terje; Kværne, Per; Groth, Bente; Olsen, Beate (1. juli 2016), «Syndfloden», Store norske leksikon, henta 19. august 2016
- Delar av denne artikkelen bygger på «Flood myth» frå Wikipedia på engelsk, den 19. august 2016.
