Band of Joy
- Denne artikkelen handlar om bandet. For albumet, sjå Band of Joy av Robert Plant.
| Band of Joy | |
 Band of Joy med Robert Plant, oktober 2010 | |
| Opphav | England |
|---|---|
| Aktiv | 1966–1968, 1977–1983, 2010 til i dag |
| Sjanger | Folkrock bluesrock (tidleg) |
| Tilknytte artistar | Led Zeppelin, The Yardbirds |
| Plateselskap | Atlantic Records |
| Medlemmer | Robert Plant Patty Griffin Buddy Miller Darrell Scott Byron House Marco Giovino |
The Band of Joy (òg kjend som Robert Plant and the Band of Joy) er eit rockeband frå England. Det har hatt forskjellige medlemmar i periodane då dei eksisterte frå 1965 til 1968 og frå 1977 til 1983. Robert Plant nytta igjen bandnamnet i 2010 for ein konsertturne i USA og Europa.
Bandet er mest kjend for to av bandmedlemmane, Robert Plant og John Bonham,[1] som seinare vart med i Led Zeppelin.
Band Of Joy oppstod opphavleg i 1966 i West Bromwich, nær Birmingham i England med Chris Brown (klaverinstrument), Vernon Pereira (gitar),[2] og songar Robert Plant. Konfliktar i styringa av bandet gjorde at Plant forlet gruppa etter nokre få månader. Han prøvde raskt å danne sitt eige Band of Joy, men måtte gje seg. Ei tredje utgåve av bandet, med barndomsvenen til Plant, John Bonham, varte frå 1967 til midten av 1968. Blandinga deira av soul og blues var populær i modkulturen i Birmingham. Denne besetninga spelte inn fleire demoinnspelinga tidleg i 1968, men bandet vart oppløyst i mai 1968 då dei ikkje fekk platekontrakt.[3]
Ei kort stund spelte Dave Pegg sologitar i bandet. Han spelte seinare bass i Fairport Convention og Jethro Tull. Pegg øvde med Band of Joy, men spelte aldri konsertar med dei.[4]
I 1977 starta Gammond og Paul Lockey Band of Joy på ny i lag med John Pasternak, Peter Robinson og klaverspelar Michael Chetwood. Gammond, Lockey, Pasternak og Robinson hadd tidlegare spelt i Bronco. Dei inviterte Plant og Bonhamn med seg på eit album i 1978, men det vart aldri noko av. Etter eit nytt album i 1983 vart bandet oppløyst.
I 2010 annonserte Plant at han starta eit nytt band og turnerte som Robert Plant & the Band of Joy.[5] Dei gav ut albumet Band of Joy, som av Rolling Stone vart kåra til det 8. beste albumet i 2010.[6]
Diskografi[endre | endre wikiteksten]
- Sixty Six to Timbuktu (2003) - Ei samleplate med Robert Plant som inneheld Band of Joy-innspelingar av «Hey Joe» og «For What It's Worth».
- Band of Joy (2010)
Besetningar[endre | endre wikiteksten]
- John Bonham – trommer
- Chris Brown – orgel
- Kevyn Gammond – gitar, vokal
- Byron House – bassgitar, gitar, vokal
- Robert Plant – solovokal
- 1968
- John Bonham – trommer
- John Hill – bassgitar
- John Kelsey – klaverinstrument
- Robert Plant – solovokal
- Mick Strode – lead gitar
- 1977
- Michael Chetwood – klaverinstrument, vokal
- Kevyn Gammond – gitar, vokal
- Paul Lockey – gitar, vokal
- John Pasternak – bass, vokal
- Peter Robinson – trommer
- 2010
- Marco Giovino – perkusjon[7]
- Patty Griffin – vokal and gitar
- Byron House – bass
- Buddy Miller – gitar and vokal
- Darrell Scott – vokal, mandolin, gitar, trekkspel, pedal, lap steel gitar, and banjo
- Robert Plant – solovokal
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Denne artikkelen bygger på «Band of Joy» frå Wikipedia på engelsk, den 30. mars 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ By Patrick Doyle (25. juni 2010). «Robert Plant Previews Upcoming Band of Joy Album». Rollingstone.com. Henta 30. mars 2011.
- ↑ «Welcome to the Birmingham Music Archive – Band of Joy». Birminghammusicarchive.co.uk. 30. mars 2010. Henta 30. mars 2011.
- ↑ Theakston, Rob. «((( Band of Joy > Overview )))». allmusic. Henta 30. mars 2011.
- ↑ Cynthia Blair Webdesign. «Memories in Music». Memories in Music. Henta 30. mars 2011.
- ↑ Sean Michaels (29. mars 2010). «Robert Plant to tour with new Band of Joy lineup | Music | guardian.co.uk». London: Guardian. Henta 30. mars 2011.
- ↑ "The 30 Best Albums of 2010". Rolling Stone (December 25, 2010). Henta 30. mars 2011
- ↑ «Achilles Last Stand». Led Zeppelin. Henta 10. januar 2011.