Tysvær kyrkje
| Tysvær kyrkje | |||
| kyrkje | |||
 Foto: Jarle Vines | |||
| Kyrkjesamfunn | Den norske kyrkja | ||
|---|---|---|---|
| Bispedøme | Stavanger | ||
| Prosti | Haugaland | ||
| Sokn | Tysvær | ||
| Fellesråd | Tysvær | ||
| Arkitekt | Hans Ditlev Franciscus von Linstow | ||
| Teknikk | Lafteverk | ||
| Material | Tre | ||
| Innvigd | 1852 | ||
| - Endringar | Rest. 1977 | ||
| Tårn | I vest | ||
| Kor | Rett avslutta | ||
| Klokker | 2: ca. 1600 og 1927 (O. Olsen & Søn) | ||
| Kyrkjegard | Ja | ||
| Døypefont | Av kleberstein (ca. 1100) | ||
| Altartavle | Ole Frøvig (1938) | ||
| Orgel | Norsk Orgel- og Harmoniumfabrikk (1973) | ||
| Sitjeplassar | 490 | ||
 Tysvær kyrkje 59°19′53″N 5°29′29″E / 59.33138889°N 5.49138889°E | |||
| Wikimedia Commons: Tysvær kyrkje | |||
Tysvær kyrkje er ei lafta langkyrkje frå 1852 i Tysvær kommune i Rogaland fylke. Ho har 490 sitjeplassar.[1] Kyrkja har tårn i vest, og koret er rett avslutta. Utvendig har kyrkja liggjande panel, mmedan det flattelgja laftetømmeret er synleg inne i kyrkja.
Inventar[endre | endre wikiteksten]
Altartavla synar Jesus og to læresveinar i Emmaus. Klebersteinsdøypefonten er frå mellomalderen.[2] Orgelet (14 registre) vart bygd av Norsk Orgel- og Harmoniumfabrikk i 1973.[3]
Tidlegare kyrkjer[endre | endre wikiteksten]
Tysvær har hatt kyrkje sidan mellomalderen. Ei stavkyrkje vart avløyst av ei tømmerkyrkje omkring 1630. Denne tømmerkyrkja vart vøla fleire gonger før ho vart avløyst av ei ny kyrkje i 1852.[4]
Kjelder[endre | endre wikiteksten]
- Alf Henry Rasmussen (1993). «Tysvær kyrkje». Våre kirker. Norsk kirkeleksikon. Kirkenær: Vanebo forlag. s. 417. ISBN 82-75-27022-7.
- Jan Brendalsmo: Middelalderske kirkesteder i Rogaland (Riksantikvaren, 2016), s. 120–121
Bakgrunnsstoff[endre | endre wikiteksten]
- «Tysvær kyrkje». Kirkesøk. Den norske kyrkja.
- Tysvær kyrkje i kulturminnesok.no, nettstaden til Riksantikvaren
Fotnotar[endre | endre wikiteksten]
- ↑ Tysvær kyrkjelege fellesråd
- ↑ Rasmussen (1993), s. 417.
- ↑ Norsk orgelregister
- ↑ Brendalsmo (2016), s. 120.