Hmong-mienspråk

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Hmong-mienspråk
Område: Kina, Søraust-Asia
Glottolog: hmon1336

Hmong-mienspråk eller miao-yaospråk er ein språkfamilie i Søraust-Asia. Historisk blir språka tala hovudsakleg i sørlege Kina, men dei seinaste hundreåra har talarane vorte trengt ut av hankinesarar og finst no òg i Laos, Thailand, Vietnam og Myanmar. Typologisk liknar språka dei sinotibetanske språka. Dei har tidlegare vorte rekna som sinotibetanske språk, men vert no sett som ein sjølvstendig familie.[1] Av og til vert dei inkludert blant dei austriske språka.

Miao og yao er dei kinesiske namna for dei to hovudgreinene i familien, men hmong og mien har vorte meir utbreidde namn utanfor Kina.

Språk[endre | endre wikiteksten]

Familien inkluderer 35 språk.[2] Dei kan klassifiserast som i denne lista:

  • Hmong-(miao-)språk
    • ? 'Gelo'
    • Nordleg hmong
      • Xiangxi-miao (raud miao)
    • Vestleg hmong
      • Libo-miao
      • Weining-miao
      • Yi-miao
      • Eigentleg hmong (inkluderer hmong njua (blå/grøn miao), hmong daw (kvit miao) og magpie-miao)
    • Sentral hmong
      • Qiandong-miao (svart miao)
      • Longli-miao
    • Austleg guizhou
    • Patengic
      • Pa-Hng
      • Yongcong
  • Mien- (yao-)språk
    • Biao-Jiao
    • Mian-Jin
      • Biao-Mon
      • Iu-Mien
      • Kim-Munn
    • Zaomin

Kjelder[endre | endre wikiteksten]

  1. Goddard, Cliff; The Languages of East and Southeast Asia: An Introduction; s. 36. ISBN 0199248605
  2. Hmong-Mien Language Family Tree on Ethnologue

Bakgrunnsstoff[endre | endre wikiteksten]

Vidare lesing
  • Paul K. Benedict (1942). "Thai, Kadai and Indonesian: a new alignment in south east Asia." American Anthropologist 44.576-601.
  • Paul K. Benedict (1975). Austro-Thai language and culture, with a glossary of roots. New Haven: HRAF Press. ISBN 0875363237.
  • Enwall, J. (1995). Hmong writing systems in Vietnam: a case study of Vietnam's minority language policy. Stockholm, Sweden: Center for Pacific Asian Studies.
  • Enwall, J. (1994). A myth become reality: history and development of the Miao written language. Stockholm East Asian monographs, no. 5-6. [Stockholm?]: Institute of Oriental Languages, Stockholm University. ISBN 9171532692
  • Lombard, S. J., & Purnell, H. C. (1968). Yao-English dictionary.
  • Lyman, T. A. (1979). Grammar of Mong Njua (Green Miao): a descriptive linguistic study. [S.l.]: The author.
  • Lyman, T. A. (1974). Dictionary of Mong Njua: a Miao (Meo) language of Southeast Asia. Janua linguarum, 123. The Hague: Mouton.
  • Lyman, T. A. (1970). English/Meo pocket dictionary. Bangkok, Thailand: German Cultural Institute, Goethe-Institute.
  • Purnell, H. C. (1965). Phonology of a Yao dialect spoken in the province of Chiengrai, Thailand. Hartford studies in linguistics, no. 15.
  • Smalley, W. A., Vang, C. K., & Yang, G. Y. (1990). Mother of writing: the origin and development of a Hmong messianic script. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0226762866
  • Smith, P. (1995). Mien-English everyday language dictionary = Mienh in-wuonh dimv nzangc sou. Visalia, CA: [s.n.].