Hopp til innhald

Ingar O. Skalpe

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Ingar O. Skalpe

Fødd5. desember 1933
Død19. september 2018
NasjonalitetNoreg
Områdemedisin, radiologi, nevroradiologi, medisinsk avbilding
Yrkelege, forskar, radiolog

Ingar O. Skalpe (5. desember 193319. september 2018) var ein norsk lege og forskar. Han tok medisinsk embetseksamen i 1958 og doktorgrad i nevroradiologi ved Rikshospitalet i 1974. Han var tilsett som overlege ved Tromsø Regionsykehus frå 1981 til 1983 og var seksjonsoverlege på nevroradiologisk avdeling på Rikshospitalet frå 1983 til han gjekk av med pensjon i 2003.[1]

På 1970-talet arbeidde Skalpe med utprøving av ei rekkje kontrastvæsker som vart utvikla av mellom anna Nycomed. Føremålet var å finna ut av kva for ein type kontrastvæske som gav færrast biverknader og gav dei beste bileta for presis diagnostisering av sjukdomar i hovudet. Han vart seinare tildelt St. Olavs Orden for dette arbeidet.[2]

Seinare karriere

[endre | endre wikiteksten]

Skalpe var aktiv som foredragshaldar i nevroradiologi over heile verda på store delar av 1980- og 1990-talet. Han var i tillegg medstifter og første formann av Norsk nevroradiologisk forening.[3]

På 1990-og 2000-talet var Skaple aktiv i debatten rundt rettargongen og avrettinga av Vidkun Quisling. Bakgrunnen for debatten var bøkane Quisling – En fører blir til (1991) og Quisling - En fører for fall (1992) skrivne av historikaren Hans Fredrik Dahl. I begge bøkane skreiv Dahl at Quisling vart utsett for fleire smertefulle medisinske eksperiment og feilmedisinering fordi ein ynskte å avdekka reint biologisk kva som gjorde Quisling til eit «geni». Påstandane vart sterkt kritisert i medisinske miljø og Skalpe skreiv fleire innlegg i m.a. Dagbladet som var kritiske til utsegnene.

Han var busett i Mjøndalen i Buskerud fylke.

Referansar

[endre | endre wikiteksten]
  1. Norges leger: 1996. Den norske lægeforening. 1996. s. 70. ISBN 8290921454. 
  2. «Tildelinger av ordener og medaljer». www.kongehuset.no. 
  3. Nevrologien i Norge 1970-1995. Norsk neurologisk forening. 1996. s. 145. ISBN 8299062039. 

Bakgrunnsstoff

[endre | endre wikiteksten]