Staurolitt

Staurolitt
Staurolitt from Pestsovje Keivyj i Keiviyfjella på Kolahalvøya i Murmanskaja oblast i Russland, 2,5 x 2,2 x 1 cm
Generelt
Kategori	Nesosilikat
Kjemisk formel	Fe2+2Al9Si4O22(O,OH)2
Strunz-klassifisering	09.AF.30
Krystallsymmetri	Monoklin prismatisk H-M-symbol: (2/m) Romgruppe: C 2/m
Einingscelle	a = 7,86 Å, b = 16,6 Å, c = 5,65 Å; β = 90,45°; Z=2
Identifikasjon
Farge	Mørk raudbrun til svartaktig brun, gulbrun, sjeldan blå; bleik gylden gul i tynne delar
Krystallform	Vanlegvis i prismatiske krystall
Krystallsystem	Monoklin
Tvilling	Vanlegvis som 60° tvillingar, mindre vanleg som 90° krossforma tvillingar
Kløyv	tydeleg på {010}
Brot	Undermuslig
Fastleik	Sprø
Mohs hardleiksskala	7 - 7,5
Glans	Subglasaktig til harpiksaktig
Strekfarge	Kvit til gråaktig
Transparens	Gjennomsiktig til ugjennomsiktig
Spesifikk vekt	3,74 - 3,83 målt. 3,686 utrekna.
Optiske eigenskapar
Optiske eigenskapar	Toaksa (+)
Brytingsindeks	nα = 1,736 - 1,747 nβ = 1,740 - 1,754 nγ = 1,745 - 1,762
Dobbeltbryting	δ = 0,009 - 0,015
Pleokroisme	X = fargelaus; Y = bleik gul; Z = gylden gul; Z>Y>X
2V-vinkel	Målt: 88°, Utrekna: 84° til 88°
Dispersjon (spreiing)	r > v; svak
Kjelder

Staurolitt er eit raudbrunt mineral som opptrer i aluminiumrike metamorfe bergartar, særleg i glimmerskifrar og gneisar, ofte saman med kyanitt og granat. Det er eit hydroksylhaldig jernaluminium-silikat, Fe₂Al₉(Si,Al)₄O₂₂(OH)₂. Hardleiken er stor, 7–7½. Mineralet dannar karakteristiske krossforma tvillingar, med vinkel på 90 eller 60°. Krystallsymmetrien er monoklin (pseudorombisk).

I Noreg er det mellom anna kjent i større krystall frå Nesodden ved Oslo og frå Trondheimsfeltet. Staurolittførande bergartar har vore brukt som møllestein (mellom anna selbukvernstein).

Kjelder

• Staurolitt. (15. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/staurolitt.